Εκτύπωση

Please login or register.
1 ώρα 1 μέρα 1 εβδομάδα 1 μήνας Χωρίς όριο
Σύνδεση με όνομα, κωδικό και διάρκεια σύνδεσης

Please login or register.
1 ώρα 1 μέρα 1 εβδομάδα 1 μήνας Χωρίς όριο
Σύνδεση με όνομα, κωδικό και διάρκεια σύνδεσης

[Διόδωρος]

Πάντως αν δεν χωνέψεις με το παγωτό υπάρχει και η persi. Μην ξεχνέσαι.

[Tags:]

Tags:

[fotis4488]

Δεν υπαρχει ουτε ενας καλλιεργημενος ανθρωπος,(Σεφερης,Παλαμας,Ριτσος,Ελυτης,Γκατσος,Γκαιτε,Μπετοβεν,Βερντι,Χατζηδακις,Μουτσης,Καραινδρου,Μαγκακης,Σολωμος,Βαρναλης,Ξαρχακος,Γκονταρ,Ρουσσω,Λορκα....,μεχρι κι ο Μαραντονα ),
ΠΟΤΕ στην ιστορια μας και του κοσμου ολου,που να μην πολεμουσε με παλαβο παθος την εθνικοφροσυνη,(οχι την κυρα Φροσυνη),το φασισμο και τον ολοκληρωτισμο.Στις ελαφροτερες περιπτωσεις,πεθαιναν στα γελια και σας χλευαζαν.Και φυσικα ολος ο σκεπτομενος κοσμος....Δεν ειμαστε ''κουλτουριαριδες'',διαβασμενοι ειμαστε,και μαλιστα σε Κινουμενα Πεδια,(οταν αλλαζουν ολα τοσο ραγδαια),κι οχι στασιμοποιημενοι στις περασμενες ενδοξοτητες....Οταν δεν εχεις τα κοτσια να γινεις Ενδοξος,κυνηγας αυτα τα Ωραια που εκαναν οι προγονοι μας,και τους ευχαριστουμε....Ομως τωρα απαιτηται Νεος Πολος κοινωνιας,που περιλαμβανει αριστερα στοιχεια,κεντρωα διλληματα,ισως δεξιες ευκολιες,μπορει και ρατσισμο δυστυχως....Και απαιτηται,να γινουμε κι Εμεις Ενδοξοι.Κι εγω κι εσυ.Πουθενα ομως δεν συμπεριλαμβανεται ΚΑΝΕΝΑΣ Νταβατζης Βασιλεας.Δεν υπαρχει πουθενα,πεθανε κι η Βουγιουκλακη,και τον γαμο του Παυλαρα δεν τον ειδαμε γιατι καιγοτανε ο πωπος μας....Α....Οτι κι αν απαντησεις σε μενα,θα ειναι Ανεπιθυμητο και Λαθος,μιας και ειναι τετοιο ΤΑΤΟΥΑΖ στην ιστορια μας το στεμμα, που ''οσο κι αν το καις δε λεει να σβησει''....Καββαδιας (παρεπιπτοντως,μορφωση δεν ειναι να ξερεις ΜΟΝΟ τα αρχαια και την ορθογραφια,αλλα να Δημιουργεις,πανω απ'ολα....και η απαντηση μου στη νυξη:''δε θα μου πεις εσυ τι ειναι μορφωση'',ειναι:Φυσικα και εγω θα σου πω................Αντε τωρα που θα κυρηξετε τις αριστερες παραταξεις παρανομες,ενω κυκλοφορει η χ.α. ελευθερη με μαχαιροβγαλτες αβερτα και ψυχοφαρμακα κουβερτα....
Αντε γιατι η κατασταση ειναι ''εξαιρετικα σοβαρη''και,μερικοι παιζουν το ''βασιλια αρθουρο''

[κυριακος]

Διχως να υποβιβαζω τον σεβασμο μου,και την απεραντη θλιψη και οργη μου για τον χθεσινο θανατο του 77χρονου συνπολιτη.και συνανθρωπου μου θα ηθελα να προσθεσω το εξης
δεν ξερω αν τελικα η αυτοκτονια μπορει να θεωρηθει πολιτικη πραξη..
σιγουρα ο τροπος με τον οποιο εγινε ηθελε να δεξει ενοχους και συνεπειες πολιτικων επιλογων
Ομως για εμενα η ζωη αυτου του ανθρωπου εχει απειρως μεγαλθτερη αξια απο τις ζωες των κυβερνωντων
ας μην τους κανουμε την χαρη λοιπον ....
ας τους πολεμαμε με οποιο τροπο μπορουμε,ας τους εξοντωσουμε πολιτικα,ας τους κανουμε μονιμα παρελθον
εμεις ειμαστε αυτοι που ΠΡΕΠΕΙ να ζησουμε στο τελος...

[Διόδωρος]

Kατ' αρχάς συλλυπητήρια στην οικογένεια του 77χρονου συμπολίτου μας. Έπειτα δεν θα μας μιλήσεις εσύ Φώτη για φασισμό και ολοκληρωτισμό την ώρα που το κόμμα σου είναι συνώνυμο με αυτές τις δύο λέξεις. Ο Στάλιν έσφαξε 55.000.000 πολίτες. Ποια χώρα πρόοδευσε με κομμουνισμό;;; Απάντησε μου. Ποια χώρα δεν προόδευσε με Βασιλεία; Όλες προοόδευσαν π.χ. Στην Σουηδία στο λεξιλόγιο μέχρι πέρυσι δεν υπήρχε η λέξη "ανεργία" μέχρι και στην Ισπανία όταν πήγε το ΔΝΤ έφαγε πόρτα από τον Βασιλιά εκεί Χουάν Κάρλος. Δεν βρίσκω κανένα ιδιαίτερο λόγο να πολεμήσει κανείς την εθνικοφροσύνη. ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΕΣ δεν είναι οι ενδοξότατοι Βασιλείς μας αλλά οι κομμουνιστές οι οποίοι μπροστά στον στόχο και τον σκοπό δεν λογαριάζουν σπίτι, αδέλφια, γονείς, συγγενείς. Στην Μικρά Ασία δεν λέγατε: ΠΕΤΑΞΤΕ ΤΑ ΟΠΛΑ ΚΑΙ ΛΙΠΟΤΑΚΤΗΣΤΕ και τόσα άλλα που έχω προανάφερει. Συμφωνώ ότι πρέπει και εμείς να γίνουμε ένδοξοι, ενεργοί πολίτες να έχουμε ΧΡΙΣΤΟ, Αγάπη, Ελευθερία και ενότητα. Η Ελλάδα χρειάζεται δημοκρατία αλλά και ηγέτες. Αρχηγός του Κράτους ένας Βασιλιάς, προτιμητέος ο Κων/νος ο ΙΓ'. Εμένα δεν με πειράζει να κηρυχθεί η Χ.Α. παράνομη γιατί δεν υποστηρίζει το δημοκρατικό πολίτευμα. Δόξα τω Θεώ ξέρω τι είναι μόρφωση δεν είναι ανάγκη να μου πείς.
Επειδή ακριβώς είναι εξαιρετικά σοβαρή η κατάσταση απαιτείται η επανενθρόνιση του Βασιλέως Κων/νου. 

[APO]

Διόδωρε γιατί αποκαλείς τον Γλιξμπουρκ  ΙΓ΄ και όχι Β΄ που είναι το σωστό ?

[Διόδωρος]

Αγαπητέ ΑΡΟ θα σου απαντήσω ευθύς αμέσως. Δεν ονομάζεται πρώτον Γλίξμπουργκ. Και να ξεκαθαρίσουμε αυτό το γελοίο αριστερό παιχνίδι.

Ο πατέρας του Βασιλέως Γεωργίου του Α έφερε τον τίτλον "Πρίγκιψ Χριστιανός του Σλέβιγκ-Χολστάιν, Δούξ του Γλύξμπουργκ". Η λέξη Γλύξμπουργκ είναι Γερμανική σύνθετη από το GLUCK (=τυχερός, ευτυχισμένος) και το BURG (= κάστρο, φρούριο) ,(βλέπε "Πολιτική ιστορίας της Νεωτέρας Ελλάδος", τόμος 2ος,σελίς 14 Σπ.Μαρκεζίνη).

Οι λέξεις Γλύξμπουργκ ευρίσκεται γεωγραφικός (Πολίνχη της Πρωσσίας) εις γραφικήν θέσιν με τον μεγαλοπρεπή Πύργο, χρονολογούμενο απο το 1582.
Επομένως βάση ανωτέρω,το Γλύξμπουρκγκ ειναι τοπωνύμιο.

Οι παθιασμένοι αλλά και γελοίοι εχθροί του Βασιλέως Κωνσταντίνου, αφρίζοντας απο μίσος και κιτρινισμό, προσπάθούν να μεταβάλλουν την λέξη Γλύξμπουργκ σε ύβρη. Πιθικίζουν ηδονιζόμενοι και ξεσπούν, νομίζοντας πως βρίζουν. Αν ερωτηθούν όλοι αυτοί τι σημαίνει Γλύξμπουργκ, ουδείς εξ αυτών, θα είναι σε θέση να δώσει την σωστή εξήγηση λόγω αμάθειας.

Το πάθος όμως τους οδηγεί στην γελοιοποίηση τους.

Δεύτερον γιατί τον αποκαλώ ΙΓ' και όχι Β'. Διότι κατάγεται από την ένδοξη αυτοκρατορική γενεά των Παλαιολόγων.

«Ο Κωνσταντίνος ΙΑ' Παλαιολόγος - Δραγάσης, είχε αποκτήσει, από τη νόμιμη σύζυγο του Σοφία, το μοναχογιό και διάδοχό του στο βυζαντινό στέμμα Ιωάννη Παλαιολόγο. Λίγες ώρες πριν από την πτώση της Βασιλεύουσας και τον ηρωικό, ύστερα από επική πάλη, θάνατο του αυτοκράτορα, η Σοφία παρέδωσε το - δεκατετράχρονο - μοναχοπαίδι της στην πιστή θαλαμηπόλο της Ειρήνη, για να το μεταφέρει με ιστιοφόρο στην Ιταλία, ώστε να μην πέσει στα χέρια των βαρβάρων της Ανατολίας.
Φυσικά, υπήρχε, πιθανότατος, ο κίνδυνος το ιστιοφόρο να μην κατορθώσει να ξεφύγει από τον τουρκικό κλοιό, οπότε ήταν περισσότερο από βέβαιο ότι το μικρό πριγκιπόπουλο δε θα γλίτωνε το μαρτυρικό θάνατο. Κλαίγοντας με αναφιλητά η Σοφία ζήτησε από τον Ιωάννη να της υποσχεθεί πως δε θα αποκάλυπτε σε κανέναν πριν συμπληρώσει το τριακοστό έτος της ηλικίας του την αληθινή του ταυτότητα, ενώ παράλληλα έβαλε στον κόρφο του έναν παραπλανητικό πάπυρο, στον όποιο είχε γράψει η ίδια το υποτιθέμενο όνομα του: Ιωάννης Χριστιανός.
Ωστόσο, στο εγκόλπιο - φυλαχτό - του η αυτοκράτειρα έβαλε ένα δεύτερο πάπυρο, στον οποίο είχε γράψει τα στοιχεία για την αληθινή καταγωγή του εφήβου.
Ο μικρός έδωσε με σοβαρότητα την υπόσχεση που του ζητήθηκε, αποχαιρέτησε - για πάντα - με σπαραγμό τη μητέρα του και μέσα στο πηχτό σκοτάδι της νύχτας ο καπετάνιος του ιστιοφόρου κατόρθωσε να διασχίσει τον Κεράτιο κόλπο, κάτω κυριολεκτικά από τις «μύτες» των πολιορκητών, και να οδηγήσει, ύστερα από παραλίγο μοιραίες περιπέτειες, το σκάφος του στο λιμάνι τής Βενετίας.
Ο Ιωάννης «Χριστιανός» εργάζεται και σπουδάζει, με τη βοήθεια και της Ειρήνης, ενώ λίγο αργότερα, εκτιμώντας τα σπάνια πνευματικά προσόντα και την ευφυΐα του, θα τον θέσει υπό την προστασία του ?ένας ελληνολάτρης Γερμανός αξιωματικός, που τον πήρε μαζί του στην αυστριακή πρωτεύουσα. Μερικά χρόνια αργότερα η Ειρήνη φεύγει για το χωρίς γυρισμό ταξίδι, ο Ιωάννης φιλοξενείται στο μέγαρο του φίλου και προστάτη του, σχετίζεται με την τοπική αριστοκρατία και διαπρέπει στις σπουδές του στην Πολεμική Ακαδημία. Διαθέτει στρατιωτική ιδιοφυΐα, είναι άριστος χειριστής του λόγου αλλά και του σπαθιού, επιβλητικός στο παράστημα, σοβαρός, αξιοπρεπής, με ισχυρό χαρακτήρα και με αληθινά ηγεμονικούς τρόπους, ενώ ο ατίθασος χαρακτήρας και η φιλοπεριπετειώδης φύση του τον ωθούν σε αναζήτηση νέων οριζόντων. Την εποχή εκείνη ο βασιλιάς της Γερμανίας Φρειδερίκος Γ' είχε υιοθετήσει φιλειρηνική πολιτική και ο γιος του Μαρμαρωμένου Βασιλιά μετακινήθηκε - σε ηλικία είκοσι ετών - στη Γαλλία, όπου ο βασιλιάς Κάρολος Ζ' βρισκόταν σε σύγκρουση με την Αγγλία, για να καταταγεί, ως απλός στρατιώτης, στις τάξεις του γαλλικού στρατού. Οι αξιωματικοί τον ξεχώρισαν αμέσως, εντυπωσιασμένοι από το γιγαντόσωμο ανάστημά του και από τις ξιφομαχικές του ικανότητες, και τον παρουσίασαν στο βασιλιά Κάρολο Ζ', που τον ρώτησε αν επιθυμούσε να καταταγεί στην προσωπική του φρουρά. Ο Ιωάννης εξέφρασε τον ενθουσιασμό του και έγινε δεκτός με βαθμό αξιωματικού, για να διακριθεί στην αμέσως επόμενη κρίσιμη μάχη όχι μόνο για τη γενναιότητα, αλλά και για τον υψηλό δείκτη της ευφυΐας του: εισηγήθηκε μια αιφνίδια και μη προβλέψιμη κυκλωτική κίνηση, που οι προϊστάμενοι του υιοθέτησαν ανενδοίαστα και του ανέθεσαν την υλοποίηση της. Επικεφαλής της ίλης του, ο νεαρός αξιωματικός βρέθηκε με αστραπιαία κίνηση στα αγγλικά νώτα και, στη συνέχεια, με ορμητική έφοδο διέσπασε τις εχθρικές γραμμές, οι Βρετανοί διασκορπίστηκαν και η νίκη έστεψε τα γαλλικά όπλα.
Ο Κάρολος τον παρασημοφόρησε, του απένειμε το βαθμό του επιλάρχου (ταγματάρχη) και τον προσέλαβε υπασπιστή του, με συνέπεια ο άτυχος διάδοχος του βυζαντινού θρόνου να βρεθεί στη γαλλική αυλή, κατακτώντας αμέσως την εκτίμηση, τη φιλία και το σεβασμό όλων, μολονότι - τιμώντας την υπόσχεση του προς τη μητέρα του - δεν είχε αποκαλύψει την πραγματική του ταυτότητα.
Μετά τη λήξη του γαλλοαγγλικού πολέμου, ο Κάρολος Ζ' συνάπτει συμμαχία με το ηνωμένο βασίλειο Δανίας και Νορβηγίας και ανταλλάζει συχνά επισκέψεις με τον ομόλογο του αυτού του βασιλείου. Λίγους μήνες αργότερα θα τον γνωρίσει σε μια ανακτορική δεξίωση ο Σκανδιναβός βασιλιάς, που εντυπωσιάζεται από το παράστημα το ήθος, τα προσόντα και τις γνώσεις του, αλλά και από το ότι κατείχε το βαθμό του επιλάρχου σε ηλικία μόλις είκοσι ενός ετών. Του προτείνει να παραιτηθεί από το γαλλικό και να ενταχτεί στο δικό του στρατό, αλλά ο Ιωάννης Παλαιολόγος «Χριστιανός» αποκρίνεται πως θα το έπραττε, μόνο αν υπήρχε η συγκατάθεση του βασιλιά Καρόλου, στον οποίο χρωστούσε ευγνωμοσύνη.
Παρά την αντίθετη επιθυμία του, ο Γάλλος βασιλιάς συμφωνεί, για να μη δυσαρεστήσει τον ισχυρό σύμμαχό του. Ο Ιωάννης συνοδεύει το Δανό βασιλιά στην πρωτεύουσα του, για να γίνει σύντομα προσφιλέστατος υπασπιστής του βασιλικού ζεύγους και ίνδαλμα των ενόπλων δυνάμεων.
Ήταν είκοσι εννέα ετών, όταν στάλθηκε επικεφαλής εκστρατευτικού σώματος στη Σουηδία. Χωρίς αιματοχυσία, με την πειθώ και τη διπλωματική ευστροφία του κατορθώνει να πείσει τους επαναστατημένους Σουηδούς να καταθέσουν τα όπλα και να αποδεχτούν ανώτατο άρχοντα του ενωμένου βασιλείου Δανίας, Νορβηγίας, Γοτθίας και Σουηδίας το βασιλιά της πρώτης. Ο Ιωάννης γίνεται δεκτός με πρωτοφανείς τιμές κατά την επάνοδο του στην Κοπεγχάγη. Η χαρά του βασιλέως για το κατόρθωμα αυτό του Ιωάννη υπήρξε τόσο μεγάλη, ώστε έβγαλε την βασιλική του σπάθη, την περίζωσε γύρω από την μέση του Ιωάννη και τον ονόμασε στρατηγό του Ηνωμένου Βασιλείου.
Είναι πια αντικείμενο καθολικής εκτίμησης και θαυμασμού, ενώ η μοναχοκόρη του βασιλιά, Μαρία, τον ερωτεύεται παράφορα, χωρίς ωστόσο να τολμήσει να το αποκαλύψει στους γονείς της. Η πριγκίπισσα Μαρία ήταν ωραία, σωστή ξανθή καλλονή του βορρά. Ο Ιωάννης δεν άργησε να την ερωτευτεί και το αμοιβαίο αίσθημα ακολούθησε γρήγορα το ειδύλλιο. Κάποιος μικρόψυχος αυλικός σπεύδει να καταγγείλει το ειδύλλιο στον πατέρα της πριγκίπισσας κι αυτός αποφασίζει να απομακρύνει για λίγο τον προσφιλή του στρατηγό από τα ανάκτορα, αφού προηγουμένως ενημερωθεί για την καταγωγή του.
Μολονότι ελάχιστοι μήνες είχαν απομείνει για τη συμπλήρωση του τριακοστού έτους της ηλικίας του, ο Ιωάννης δε θέλησε να αθετήσει το λόγο του και δήλωσε στον πατέρα της αγαπημένης του ότι δεσμευόταν από όρκο ιερό και αδυνατούσε να του αποκαλύψει ποίου ήταν γιος.
Ο βασιλιάς απόρησε και, παρερμηνεύοντας όσα άκουσε, ζήτησε να μάθει αν η σιωπή σήμαινε ότι ο στρατηγός του είχε λόγους να ντρέπεται για την καταγωγή του. Στενοχωρημένος ο Ιωάννης απάντησε πως, αντίθετα, μπορούσε και όφειλε να αισθάνεται περηφάνια για τους προγόνους του.
Με οξυμένη στο έπακρο την περιέργειά του ο Δανός ηγεμόνας ορκίστηκε στο ξίφος του ότι δε θα αποκάλυπτε σε κανένα το μυστικό του στρατηγού, που έβγαλε, συγκινημένος, από το λαιμό το εγκόλπιο του κι έδωσε στο βασιλιά να διαβάσει τον πάπυρο που βρισκόταν μέσα σ'αυτό.
Ο παλιός χρονογράφος γράφει σχετικά:
«Ο βασιλεύς, κατεχόμενος υπό περιεργείας αλλά και υπό αορίστου συγκινήσεως, ήρξατο της αναγνώσεως και όταν επληροφορήθη, από το ιδιόχειρον σημείωμα της αυτοκράτειρας Σοφίας, ότι ο Ιωάννης Κωνσταντίνου Παλαιολόγος μετωνομάσθη εις Ιωάννην Χριστιανόν, έμεινεν έκπληκτος και έρωτα εν αρχή τον Ιωάννην:
«Συ, λοιπόν, εί υιός του ενδόξου εκείνου αυτοκράτορος; Συ εί Πρίγκηψ διάδοχος του πεπτωκότος βυζαντινού κράτους; Δια τίνα λόγον ηρνείσο την ομολογίαν και απέκρυψες επί τόσον μακρόν χρονικόν διάστημα την ένδοξον βασιλικήν καταγωγήν σου;
Τότε ο Ιωάννης ηναγκάσθη να διηγηθή πάντα και δια το τραγικόν τέλος της δηλητηριασθείσης μητρός του, δια να μη γίνη σύζυγος του κατακτητού Μωάμεθ Β'.
Η συγκίνησις και η ταραχή του βασιλέως ήσαν τόσο έντονοι, ώστε, εναγκαλισθείς τον Ιωάννην, έκλαιε και κατεφίλει αυτόν. Εν τέλει εδέησε να παρέλθη αρκετή ώρα, όπως συνέλθη.
Ακολούθως, υπείκων εις την επιμονήν της συζύγου αυτού, κατέστησε γνωστήν την καταγωγήν του Ιωάννου, λέγων προς αυτήν:
"Εις αυτόν, φίλτατη, ανήκει το στέμμα τούτο και το Βασίλειον της Δανίας και της Νορβηγίας ολόκληρον. Εις αυτόν ανήκει η απέραντος αγάπη ημών και του λαού μας".
Και ούτω πριν παρέλθη πολύς χρόνος ο βασιλεύς περιχαρής ανήγγειλεν εις τον λαόν του τους γάμους Ιωάννου του Χριστιανού - Παλαιολόγου μετά της θυγατρός αυτού Μαρίας και την εις τον δανικόν θρόνον ανάρρησιν αυτού.. . »
Από εκείνον τον Ιωάννη Χριστιανό το μοναχογιό και διάδοχο του Μαρμαρωμένου Βασιλιά - καταγόταν ο Δανός πρίγκιπας, που ανήλθε το 1863 στον ελληνικό θρόνο ως Γεώργιος Α'. Και που, φυσικά, δεν είχε οποιαδήποτε σχέση με το αγγλικής εφεύρεσης επίθετο «Γκλύξμπουργκ», το όποιο έσπευσαν να υιοθετήσουν τα κομμουνιστικά έντυπα, αλλά και ανιστόρητοι πολιτικάντηδες που επιδιώκουν να φανούν αρεστοί στην αριστερή εκλογική πελατεία.

Ελπίζω να σου έφυγαν κάποιες απορίες.

[fotis4488]

μετα απο κατι τετοια,εστειλα συγχαρητηριο μυνημα στη μητερα μου για το γιο της........
Δοξα τω Θεω

[fotis4488]

μια λεπτομερεια....ειμαστε αλλεγκρος λαος,παθιασμενος και δεν μπαινουμε σε καλουπια....αριστεροι,δεξιοι,κεντρωοι,ολοι οι Ελληνες εχουμε ΠΑΝΤΑ ενα διπλο ραντεβου,που μας δινει και την οποια ταυτοτητα εχουμε....επισης εχουμε το μικροβιο ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ,οτι κανεις δεν μας διαφεντευει....δεν ειναι θεμα αν ειμαι αριστερος,στο λογο μου....απλα συμφιλιωνομαι και σεβομαι την ελληνικη φυση της κοινωνιας,η οποια εχει δυο φοβερα στοιχεια:χριστιανικοτητα και σεξουαλικοτητα
και μη μου αρχισετε τα περι ασυμβατοτητας....η εκκλησια εχει δημιουργησει θεσεις υπερ ανεραστων στειρων ηλιθιων....ο Χριστος μας,θυσιαστηκε για αγαπη και κατανοηση....τελεια και παυλα....Ανεμπνευστοι

[nkas]

Όχι στην αποχή .

Ακούω συχνά να λένε κάποιοι ότι οι 300 της βουλής είναι άχρηστοι. Δεν συμφωνώ με αυτή την ισοπέδωση. Δεν πιστεύω πως είναι όλοι ίδιοι. Αλλά σε κάθε περίπτωση ποιος φταίει που μπήκαν στη βουλή αυτοί και όχι κάποιοι άλλοι; Όχι δεν φταίνε μόνο αυτοί που τους ψήφισαν. Φταίνε και αυτοί που έριξαν το ψηφοδέλτιο χωρίς σταυρό και άφησαν τους υπόλοιπους να επιλέξουν. Φταίνε κι αυτοί που απέχουν.

Ακούω πολλούς σκεπτόμενους Έλληνες να λένε πως δεν θα πάνε να ψηφίσουν. Θα εκφράσουν έτσι λένε την απογοήτευσή τους. Διαφωνώ μαζί τους. Γιατί αν οι σκεπτόμενοι απέχουν , τότε τους 300 ποιος θα τους επιλέξει; Δεν είναι συνεπές κατά τη γνώμη μου , από τη μια να απέχεις και από την άλλη να αγανακτείς με τους 300 της βουλής. Γι αυτό το καλύτερο που έχει να κάνει κανείς ,ανεξάρτητα ποιο ψηφοδέλτιο επιλέξει , είναι να ψάξει σε ποιόν θα βάλει σταυρό.

Ακούω κάποιους να λένε πως απέχουν γιατί δεν τους εκφράζουν αυτά τα κόμματα. Τους ακούω να λένε πως δεν βρίσκουν κάποιο καλό. Ε , να επιλέξουν το λιγότερο κακό. Και αν θέλουν να τιμωρήσουν όλα τα κόμματα της προηγούμενης βουλής , ας ψηφίσουν κάποιο νέο κόμμα. Πρόσφατα έμαθα για ένα νέο κόμμα με το όνομα ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ. Δεν έχω βρει το χρόνο να μελετήσω σε βάθος την ιστοσελίδα του http://www.dimiourgiaxana.gr/ , άλλα με μια πρώτη ματιά φαίνεται ενδιαφέρον. Αν κατάλαβα καλά δεν συμμετέχει σε αυτό κάποιος που έχει εκλεγεί βουλευτής στο παρελθόν. Γιατί λοιπόν η αγανάκτηση να εκφραστεί μέσω της αποχής και όχι μέσω της συμμετοχής;

Δεν ξέρω ποιο ψηφοδέλτιο θα επιλέξω στις επόμενες εκλογές. Είμαι αναποφάσιστος. Αλλά ταυτόχρονα είμαι και αποφασισμένος. Αποφασισμένος πως δεν θα απέχω. Θα ψάξω το λιγότερο κακό ψηφοδέλτιο και στη συνέχεια τον λιγότερο κακό υποψήφιο σε αυτό. Θα στείλω μήνυμα μέσω της συμμετοχής και όχι μέσω της αποχής. Το ίδιο καλώ να κάνετε κι εσείς. Δεξιοί , αριστεροί , κεντρώοι , ανένταχτοι , σκεπτόμενοι , αγανακτισμένοι. Ψάξτε σε ποιόν θα βάλετε σταυρό.

[fotis4488]

φιλε μου συγγνωμη για το θαρρος ....νομιζω πως καποια διεθνης δυναμη θελει να απαξιωσουμε τους πολιτικους και,βαζει το ''χερακι''της,με χρεη λαδωματα κλπ.πιστευω πως ο εχθρος ειναι οι τεχνοκρατες,που δεν εχουν δουλεψει στη ζωη τους,παρα μονο για τα συμφεροντα των λεφταδων....και ποιος προωθει την τεχνοκρατια??ο νεοφιλελευθερισμος(πασοκ,νδ,δησυ,μανος κ.α.)ελευθερη αγορα,χωρις κρατικη παρεμποδιση στους επενδυτες,οποιον παρει ο χαρος δηλαδη....σκεψου αν θες καπου ποιο ''ανθρωπιστικα''κι οχι''ανταγωνιστικα'' ,σε οποιο κομμα θες εσυ,εχω δεν πρεπει,κι ουτε θελω να λεω....παντως οπως λες κι εσυ δεν ειναι ολοι ιδιοι.ειναι επικινδυνοι καιροι για σκορπισματα....
φιλικα.Φ.

[κυριακος]

Αγαπητέ ΑΡΟ θα σου απαντήσω ευθύς αμέσως. Δεν ονομάζεται πρώτον Γλίξμπουργκ. Και να ξεκαθαρίσουμε αυτό το γελοίο αριστερό παιχνίδι.

Ο πατέρας του Βασιλέως Γεωργίου του Α έφερε τον τίτλον "Πρίγκιψ Χριστιανός του Σλέβιγκ-Χολστάιν, Δούξ του Γλύξμπουργκ". Η λέξη Γλύξμπουργκ είναι Γερμανική σύνθετη από το GLUCK (=τυχερός, ευτυχισμένος) και το BURG (= κάστρο, φρούριο) ,(βλέπε "Πολιτική ιστορίας της Νεωτέρας Ελλάδος", τόμος 2ος,σελίς 14 Σπ.Μαρκεζίνη).

Οι λέξεις Γλύξμπουργκ ευρίσκεται γεωγραφικός (Πολίνχη της Πρωσσίας) εις γραφικήν θέσιν με τον μεγαλοπρεπή Πύργο, χρονολογούμενο απο το 1582.
Επομένως βάση ανωτέρω,το Γλύξμπουρκγκ ειναι τοπωνύμιο.

Οι παθιασμένοι αλλά και γελοίοι εχθροί του Βασιλέως Κωνσταντίνου, αφρίζοντας απο μίσος και κιτρινισμό, προσπάθούν να μεταβάλλουν την λέξη Γλύξμπουργκ σε ύβρη. Πιθικίζουν ηδονιζόμενοι και ξεσπούν, νομίζοντας πως βρίζουν. Αν ερωτηθούν όλοι αυτοί τι σημαίνει Γλύξμπουργκ, ουδείς εξ αυτών, θα είναι σε θέση να δώσει την σωστή εξήγηση λόγω αμάθειας.

Το πάθος όμως τους οδηγεί στην γελοιοποίηση τους.

Δεύτερον γιατί τον αποκαλώ ΙΓ' και όχι Β'. Διότι κατάγεται από την ένδοξη αυτοκρατορική γενεά των Παλαιολόγων.

«Ο Κωνσταντίνος ΙΑ' Παλαιολόγος - Δραγάσης, είχε αποκτήσει, από τη νόμιμη σύζυγο του Σοφία, το μοναχογιό και διάδοχό του στο βυζαντινό στέμμα Ιωάννη Παλαιολόγο. Λίγες ώρες πριν από την πτώση της Βασιλεύουσας και τον ηρωικό, ύστερα από επική πάλη, θάνατο του αυτοκράτορα, η Σοφία παρέδωσε το - δεκατετράχρονο - μοναχοπαίδι της στην πιστή θαλαμηπόλο της Ειρήνη, για να το μεταφέρει με ιστιοφόρο στην Ιταλία, ώστε να μην πέσει στα χέρια των βαρβάρων της Ανατολίας.
Φυσικά, υπήρχε, πιθανότατος, ο κίνδυνος το ιστιοφόρο να μην κατορθώσει να ξεφύγει από τον τουρκικό κλοιό, οπότε ήταν περισσότερο από βέβαιο ότι το μικρό πριγκιπόπουλο δε θα γλίτωνε το μαρτυρικό θάνατο. Κλαίγοντας με αναφιλητά η Σοφία ζήτησε από τον Ιωάννη να της υποσχεθεί πως δε θα αποκάλυπτε σε κανέναν πριν συμπληρώσει το τριακοστό έτος της ηλικίας του την αληθινή του ταυτότητα, ενώ παράλληλα έβαλε στον κόρφο του έναν παραπλανητικό πάπυρο, στον όποιο είχε γράψει η ίδια το υποτιθέμενο όνομα του: Ιωάννης Χριστιανός.
Ωστόσο, στο εγκόλπιο - φυλαχτό - του η αυτοκράτειρα έβαλε ένα δεύτερο πάπυρο, στον οποίο είχε γράψει τα στοιχεία για την αληθινή καταγωγή του εφήβου.
Ο μικρός έδωσε με σοβαρότητα την υπόσχεση που του ζητήθηκε, αποχαιρέτησε - για πάντα - με σπαραγμό τη μητέρα του και μέσα στο πηχτό σκοτάδι της νύχτας ο καπετάνιος του ιστιοφόρου κατόρθωσε να διασχίσει τον Κεράτιο κόλπο, κάτω κυριολεκτικά από τις «μύτες» των πολιορκητών, και να οδηγήσει, ύστερα από παραλίγο μοιραίες περιπέτειες, το σκάφος του στο λιμάνι τής Βενετίας.
Ο Ιωάννης «Χριστιανός» εργάζεται και σπουδάζει, με τη βοήθεια και της Ειρήνης, ενώ λίγο αργότερα, εκτιμώντας τα σπάνια πνευματικά προσόντα και την ευφυΐα του, θα τον θέσει υπό την προστασία του ?ένας ελληνολάτρης Γερμανός αξιωματικός, που τον πήρε μαζί του στην αυστριακή πρωτεύουσα. Μερικά χρόνια αργότερα η Ειρήνη φεύγει για το χωρίς γυρισμό ταξίδι, ο Ιωάννης φιλοξενείται στο μέγαρο του φίλου και προστάτη του, σχετίζεται με την τοπική αριστοκρατία και διαπρέπει στις σπουδές του στην Πολεμική Ακαδημία. Διαθέτει στρατιωτική ιδιοφυΐα, είναι άριστος χειριστής του λόγου αλλά και του σπαθιού, επιβλητικός στο παράστημα, σοβαρός, αξιοπρεπής, με ισχυρό χαρακτήρα και με αληθινά ηγεμονικούς τρόπους, ενώ ο ατίθασος χαρακτήρας και η φιλοπεριπετειώδης φύση του τον ωθούν σε αναζήτηση νέων οριζόντων. Την εποχή εκείνη ο βασιλιάς της Γερμανίας Φρειδερίκος Γ' είχε υιοθετήσει φιλειρηνική πολιτική και ο γιος του Μαρμαρωμένου Βασιλιά μετακινήθηκε - σε ηλικία είκοσι ετών - στη Γαλλία, όπου ο βασιλιάς Κάρολος Ζ' βρισκόταν σε σύγκρουση με την Αγγλία, για να καταταγεί, ως απλός στρατιώτης, στις τάξεις του γαλλικού στρατού. Οι αξιωματικοί τον ξεχώρισαν αμέσως, εντυπωσιασμένοι από το γιγαντόσωμο ανάστημά του και από τις ξιφομαχικές του ικανότητες, και τον παρουσίασαν στο βασιλιά Κάρολο Ζ', που τον ρώτησε αν επιθυμούσε να καταταγεί στην προσωπική του φρουρά. Ο Ιωάννης εξέφρασε τον ενθουσιασμό του και έγινε δεκτός με βαθμό αξιωματικού, για να διακριθεί στην αμέσως επόμενη κρίσιμη μάχη όχι μόνο για τη γενναιότητα, αλλά και για τον υψηλό δείκτη της ευφυΐας του: εισηγήθηκε μια αιφνίδια και μη προβλέψιμη κυκλωτική κίνηση, που οι προϊστάμενοι του υιοθέτησαν ανενδοίαστα και του ανέθεσαν την υλοποίηση της. Επικεφαλής της ίλης του, ο νεαρός αξιωματικός βρέθηκε με αστραπιαία κίνηση στα αγγλικά νώτα και, στη συνέχεια, με ορμητική έφοδο διέσπασε τις εχθρικές γραμμές, οι Βρετανοί διασκορπίστηκαν και η νίκη έστεψε τα γαλλικά όπλα.
Ο Κάρολος τον παρασημοφόρησε, του απένειμε το βαθμό του επιλάρχου (ταγματάρχη) και τον προσέλαβε υπασπιστή του, με συνέπεια ο άτυχος διάδοχος του βυζαντινού θρόνου να βρεθεί στη γαλλική αυλή, κατακτώντας αμέσως την εκτίμηση, τη φιλία και το σεβασμό όλων, μολονότι - τιμώντας την υπόσχεση του προς τη μητέρα του - δεν είχε αποκαλύψει την πραγματική του ταυτότητα.
Μετά τη λήξη του γαλλοαγγλικού πολέμου, ο Κάρολος Ζ' συνάπτει συμμαχία με το ηνωμένο βασίλειο Δανίας και Νορβηγίας και ανταλλάζει συχνά επισκέψεις με τον ομόλογο του αυτού του βασιλείου. Λίγους μήνες αργότερα θα τον γνωρίσει σε μια ανακτορική δεξίωση ο Σκανδιναβός βασιλιάς, που εντυπωσιάζεται από το παράστημα το ήθος, τα προσόντα και τις γνώσεις του, αλλά και από το ότι κατείχε το βαθμό του επιλάρχου σε ηλικία μόλις είκοσι ενός ετών. Του προτείνει να παραιτηθεί από το γαλλικό και να ενταχτεί στο δικό του στρατό, αλλά ο Ιωάννης Παλαιολόγος «Χριστιανός» αποκρίνεται πως θα το έπραττε, μόνο αν υπήρχε η συγκατάθεση του βασιλιά Καρόλου, στον οποίο χρωστούσε ευγνωμοσύνη.
Παρά την αντίθετη επιθυμία του, ο Γάλλος βασιλιάς συμφωνεί, για να μη δυσαρεστήσει τον ισχυρό σύμμαχό του. Ο Ιωάννης συνοδεύει το Δανό βασιλιά στην πρωτεύουσα του, για να γίνει σύντομα προσφιλέστατος υπασπιστής του βασιλικού ζεύγους και ίνδαλμα των ενόπλων δυνάμεων.
Ήταν είκοσι εννέα ετών, όταν στάλθηκε επικεφαλής εκστρατευτικού σώματος στη Σουηδία. Χωρίς αιματοχυσία, με την πειθώ και τη διπλωματική ευστροφία του κατορθώνει να πείσει τους επαναστατημένους Σουηδούς να καταθέσουν τα όπλα και να αποδεχτούν ανώτατο άρχοντα του ενωμένου βασιλείου Δανίας, Νορβηγίας, Γοτθίας και Σουηδίας το βασιλιά της πρώτης. Ο Ιωάννης γίνεται δεκτός με πρωτοφανείς τιμές κατά την επάνοδο του στην Κοπεγχάγη. Η χαρά του βασιλέως για το κατόρθωμα αυτό του Ιωάννη υπήρξε τόσο μεγάλη, ώστε έβγαλε την βασιλική του σπάθη, την περίζωσε γύρω από την μέση του Ιωάννη και τον ονόμασε στρατηγό του Ηνωμένου Βασιλείου.
Είναι πια αντικείμενο καθολικής εκτίμησης και θαυμασμού, ενώ η μοναχοκόρη του βασιλιά, Μαρία, τον ερωτεύεται παράφορα, χωρίς ωστόσο να τολμήσει να το αποκαλύψει στους γονείς της. Η πριγκίπισσα Μαρία ήταν ωραία, σωστή ξανθή καλλονή του βορρά. Ο Ιωάννης δεν άργησε να την ερωτευτεί και το αμοιβαίο αίσθημα ακολούθησε γρήγορα το ειδύλλιο. Κάποιος μικρόψυχος αυλικός σπεύδει να καταγγείλει το ειδύλλιο στον πατέρα της πριγκίπισσας κι αυτός αποφασίζει να απομακρύνει για λίγο τον προσφιλή του στρατηγό από τα ανάκτορα, αφού προηγουμένως ενημερωθεί για την καταγωγή του.
Μολονότι ελάχιστοι μήνες είχαν απομείνει για τη συμπλήρωση του τριακοστού έτους της ηλικίας του, ο Ιωάννης δε θέλησε να αθετήσει το λόγο του και δήλωσε στον πατέρα της αγαπημένης του ότι δεσμευόταν από όρκο ιερό και αδυνατούσε να του αποκαλύψει ποίου ήταν γιος.
Ο βασιλιάς απόρησε και, παρερμηνεύοντας όσα άκουσε, ζήτησε να μάθει αν η σιωπή σήμαινε ότι ο στρατηγός του είχε λόγους να ντρέπεται για την καταγωγή του. Στενοχωρημένος ο Ιωάννης απάντησε πως, αντίθετα, μπορούσε και όφειλε να αισθάνεται περηφάνια για τους προγόνους του.
Με οξυμένη στο έπακρο την περιέργειά του ο Δανός ηγεμόνας ορκίστηκε στο ξίφος του ότι δε θα αποκάλυπτε σε κανένα το μυστικό του στρατηγού, που έβγαλε, συγκινημένος, από το λαιμό το εγκόλπιο του κι έδωσε στο βασιλιά να διαβάσει τον πάπυρο που βρισκόταν μέσα σ'αυτό.
Ο παλιός χρονογράφος γράφει σχετικά:
«Ο βασιλεύς, κατεχόμενος υπό περιεργείας αλλά και υπό αορίστου συγκινήσεως, ήρξατο της αναγνώσεως και όταν επληροφορήθη, από το ιδιόχειρον σημείωμα της αυτοκράτειρας Σοφίας, ότι ο Ιωάννης Κωνσταντίνου Παλαιολόγος μετωνομάσθη εις Ιωάννην Χριστιανόν, έμεινεν έκπληκτος και έρωτα εν αρχή τον Ιωάννην:
«Συ, λοιπόν, εί υιός του ενδόξου εκείνου αυτοκράτορος; Συ εί Πρίγκηψ διάδοχος του πεπτωκότος βυζαντινού κράτους; Δια τίνα λόγον ηρνείσο την ομολογίαν και απέκρυψες επί τόσον μακρόν χρονικόν διάστημα την ένδοξον βασιλικήν καταγωγήν σου;
Τότε ο Ιωάννης ηναγκάσθη να διηγηθή πάντα και δια το τραγικόν τέλος της δηλητηριασθείσης μητρός του, δια να μη γίνη σύζυγος του κατακτητού Μωάμεθ Β'.
Η συγκίνησις και η ταραχή του βασιλέως ήσαν τόσο έντονοι, ώστε, εναγκαλισθείς τον Ιωάννην, έκλαιε και κατεφίλει αυτόν. Εν τέλει εδέησε να παρέλθη αρκετή ώρα, όπως συνέλθη.
Ακολούθως, υπείκων εις την επιμονήν της συζύγου αυτού, κατέστησε γνωστήν την καταγωγήν του Ιωάννου, λέγων προς αυτήν:
"Εις αυτόν, φίλτατη, ανήκει το στέμμα τούτο και το Βασίλειον της Δανίας και της Νορβηγίας ολόκληρον. Εις αυτόν ανήκει η απέραντος αγάπη ημών και του λαού μας".
Και ούτω πριν παρέλθη πολύς χρόνος ο βασιλεύς περιχαρής ανήγγειλεν εις τον λαόν του τους γάμους Ιωάννου του Χριστιανού - Παλαιολόγου μετά της θυγατρός αυτού Μαρίας και την εις τον δανικόν θρόνον ανάρρησιν αυτού.. . »
Από εκείνον τον Ιωάννη Χριστιανό το μοναχογιό και διάδοχο του Μαρμαρωμένου Βασιλιά - καταγόταν ο Δανός πρίγκιπας, που ανήλθε το 1863 στον ελληνικό θρόνο ως Γεώργιος Α'. Και που, φυσικά, δεν είχε οποιαδήποτε σχέση με το αγγλικής εφεύρεσης επίθετο «Γκλύξμπουργκ», το όποιο έσπευσαν να υιοθετήσουν τα κομμουνιστικά έντυπα, αλλά και ανιστόρητοι πολιτικάντηδες που επιδιώκουν να φανούν αρεστοί στην αριστερή εκλογική πελατεία.

Ελπίζω να σου έφυγαν κάποιες απορίες.

και ζησανε αυτοι καλα ,και εμεις χειροτερα

[APO]

Κατάλαβα… λίγο πολύ η ιστορία που γράφεις Διόδωρε  μοιάζει με τη παρακάτω :

Η βραδιά εκείνη θα μου μείνει αξέχαστη....

Ήμασταν και οι δυο ζαλισμένοι από το κρασί και όταν την κοίταξα στα μάτια και την ρώτησα διστακτικά "...Πάμε;" μου απάντησε με ένα χαμόγελο κατάφασης. Πλήρωσα το λογαριασμό και σε λίγο άνοιγα την πόρτα της κλινικής. Εκείνη σιωπηλή.

Εγώ - αφού σήκωσα τις ασφάλειες του ρεύματος - την οδήγησα στην αγαπημένη μας έδρα. Τα μάτια της χάιδευαν το κορμί μου καθώς απολύμαινα την ταμπλέτα και μόλις τελείωσα κάθε αναπαυτικά. Στο γυμνό λαιμό της πέρασα το ασημένιο πετσετοκάτοχο και ξεκίνησα τη λήψη ιστορικού.

Σε λίγο ήξερα ότι χρειαζόμουν. Με μια κίνησα την πλησίασα, την σήκωσα ψηλά και ένιωσα την καυτή της ανάσα να με τυλίγει.
Είχα ήδη ετοιμάσει τον "εξοπλισμό" μου, όταν μου ψιθύρισε στο αυτί: "Μήπως ξέχασες να πάρεις προφύλαξη;" Έβγαλα από την τσέπη της ποδιάς μου ένα ζευγάρι γάντια τα οποία μου φόρεσε εκείνη πριν καλά καλά να το καταλάβω. Της εξήγησα ότι δεν μπορούσα να το κάνω με το φως σβηστό κι έδειξε κατανόηση....

Όταν το έβαλα στο στόμα της ήταν ακόμη μαλακό. Εκείνη το δάγκωσε και αμέσως άρχισε να σκληραίνει. "Δυο λεπτά... θα κάνω... μόνο ..." της εξήγησα ".... μια και πρόκειται για έξοχο αποτυπωτικό υλικό" Ήταν το καλύτερο αποτύπωμα της ζωής μου. Έχοντας εξασφαλίσει μέτρα για την προσωρινή στεφάνη, ήμουν έτοιμος να συνεχίσω. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά το ίδιο και η δική της. "Είμαι έτοιμη" ψιθύρισε.

Είχε έρθει η ώρα. Την έβαλα στο χέρι, την χτύπησα απαλά, άφησα δυο σταγόνες να φύγουν στον αέρα, την κράτησα με το χέρι μου γερά και σημαδεύοντας είπα: "Μπαίνω!" Έκανα την έγχυση ανασαίνοντας βαριά και εκείνη έβγαλε μια πνιχτή κραυγή ικανοποίησης.

Περίμενα πέντε λεπτά να συνέλθει και μετά άρχισα τη "δουλειά". Ξεκίνησα αργά και σταθερά με την κυλινδρική εγγλυφίδα και λίγες στροφές από τη μασητική επιφάνεια ενώ με κοιτούσε επίμονα στα μάτια. "Με νοιώθεις αγάπη μου;" ρώτησα γεμάτος ανασφάλεια. Ευτυχώς μου έγνεψε όχι και τονώθηκε το ηθικό μου (ποτέ δεν ήμουν καλός στις αναισθησίες). Ο ιδρώτας κυλούσε στο μέτωπό μου καθώς ανέβαζα στροφές και η εγγλυφίδα μου πάλλονταν σαν τρελλή επάνω στο γομφίο της.

Ήταν η ώρα να γίνω λίγο άγριος, αφού αρέσει σε όλες τις ασθενείς: "Φτύσε!" της πρόσταξα και με υπάκουσε. Άλλαξα στάση γιατί είχαμε κουραστεί και οι δυο και ανέβασα ψηλότερα την έδρα. "Θα σου χαμηλώσω το βάθρο, άτιμη!" φώναξα και προχώρησα ενδοσχισμικά.
Ήταν ξαναμμένη και άξαφνα απογειώθηκε σε αλλεπάλληλους σπασμούς πόνου (τελικά χρειάστηκε και τοπική δι' εμποτίσεως).

Μόλις ηρέμησε, έβαλα την κυλινδροκωνική και είπα: "Τώρα θα σε πάρω κι από πίσω" εννοώντας την άπω όμορη επιφάνεια. Χωρίς να προβάλλει καμία αντίρρηση έγειρε λίγο προς τα μπρος το κεφάλι της ώστε να μπορώ να βλέπω καλύτερα...

Ήταν πραγματική απόλαυση μια και δεν υπήρχε επαφή με τον γειτονικό γομφίο και κουνιόμουν ανενόχλητος. Ένιωθα πω όπου να 'ταν θα τελείωνα και η χειρολαβή μου είχε πάρει φωτιά. Το κορμί μου αναρίγησε ταυτόχρονα με τις τελευταίες περιστροφές της εγγλυφίδας μου. Έκατσα μια στιγμή για να θαυμάσω το κομψοτέχνημά μου και άναψα ένα τσιγάρο. Εκείνη δεν είχε συνέλθει ακόμη εγώ όμως είχα ολοκληρωθεί επιστημονικά.

Καθίσαμε μέχρι να ανακτήσουμε τις δυνάμεις μας. Στο μυαλό μου περνούσαν ακτινογραφίες του παρελθόντος καμιά εμπειρία δεν μπορούσε να συγκριθεί μαζί της.
Πριν φύγει της "πέταξα" και μια πρόχειρη στα γρήγορα για να μπορεί να κυκλοφορεί και την αποχαιρέτησα τρυφερά.
Οι ασφάλειες της κλινικής έπεσαν και πάλι και οι έδρες βυθίστηκαν στο σκοτάδι. Πήρα το δρόμο για το σπίτι συλλογιζόμενος την επόμενη συνεδρία...

[κυριακος]

Κατάλαβα… λίγο πολύ η ιστορία που γράφεις Διόδωρε  μοιάζει με τη παρακάτω :

Η βραδιά εκείνη θα μου μείνει αξέχαστη....

Ήμασταν και οι δυο ζαλισμένοι από το κρασί και όταν την κοίταξα στα μάτια και την ρώτησα διστακτικά "...Πάμε;" μου απάντησε με ένα χαμόγελο κατάφασης. Πλήρωσα το λογαριασμό και σε λίγο άνοιγα την πόρτα της κλινικής. Εκείνη σιωπηλή.

Εγώ - αφού σήκωσα τις ασφάλειες του ρεύματος - την οδήγησα στην αγαπημένη μας έδρα. Τα μάτια της χάιδευαν το κορμί μου καθώς απολύμαινα την ταμπλέτα και μόλις τελείωσα κάθε αναπαυτικά. Στο γυμνό λαιμό της πέρασα το ασημένιο πετσετοκάτοχο και ξεκίνησα τη λήψη ιστορικού.

Σε λίγο ήξερα ότι χρειαζόμουν. Με μια κίνησα την πλησίασα, την σήκωσα ψηλά και ένιωσα την καυτή της ανάσα να με τυλίγει.
Είχα ήδη ετοιμάσει τον "εξοπλισμό" μου, όταν μου ψιθύρισε στο αυτί: "Μήπως ξέχασες να πάρεις προφύλαξη;" Έβγαλα από την τσέπη της ποδιάς μου ένα ζευγάρι γάντια τα οποία μου φόρεσε εκείνη πριν καλά καλά να το καταλάβω. Της εξήγησα ότι δεν μπορούσα να το κάνω με το φως σβηστό κι έδειξε κατανόηση....

Όταν το έβαλα στο στόμα της ήταν ακόμη μαλακό. Εκείνη το δάγκωσε και αμέσως άρχισε να σκληραίνει. "Δυο λεπτά... θα κάνω... μόνο ..." της εξήγησα ".... μια και πρόκειται για έξοχο αποτυπωτικό υλικό" Ήταν το καλύτερο αποτύπωμα της ζωής μου. Έχοντας εξασφαλίσει μέτρα για την προσωρινή στεφάνη, ήμουν έτοιμος να συνεχίσω. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά το ίδιο και η δική της. "Είμαι έτοιμη" ψιθύρισε.

Είχε έρθει η ώρα. Την έβαλα στο χέρι, την χτύπησα απαλά, άφησα δυο σταγόνες να φύγουν στον αέρα, την κράτησα με το χέρι μου γερά και σημαδεύοντας είπα: "Μπαίνω!" Έκανα την έγχυση ανασαίνοντας βαριά και εκείνη έβγαλε μια πνιχτή κραυγή ικανοποίησης.

Περίμενα πέντε λεπτά να συνέλθει και μετά άρχισα τη "δουλειά". Ξεκίνησα αργά και σταθερά με την κυλινδρική εγγλυφίδα και λίγες στροφές από τη μασητική επιφάνεια ενώ με κοιτούσε επίμονα στα μάτια. "Με νοιώθεις αγάπη μου;" ρώτησα γεμάτος ανασφάλεια. Ευτυχώς μου έγνεψε όχι και τονώθηκε το ηθικό μου (ποτέ δεν ήμουν καλός στις αναισθησίες). Ο ιδρώτας κυλούσε στο μέτωπό μου καθώς ανέβαζα στροφές και η εγγλυφίδα μου πάλλονταν σαν τρελλή επάνω στο γομφίο της.

Ήταν η ώρα να γίνω λίγο άγριος, αφού αρέσει σε όλες τις ασθενείς: "Φτύσε!" της πρόσταξα και με υπάκουσε. Άλλαξα στάση γιατί είχαμε κουραστεί και οι δυο και ανέβασα ψηλότερα την έδρα. "Θα σου χαμηλώσω το βάθρο, άτιμη!" φώναξα και προχώρησα ενδοσχισμικά.
Ήταν ξαναμμένη και άξαφνα απογειώθηκε σε αλλεπάλληλους σπασμούς πόνου (τελικά χρειάστηκε και τοπική δι' εμποτίσεως).

Μόλις ηρέμησε, έβαλα την κυλινδροκωνική και είπα: "Τώρα θα σε πάρω κι από πίσω" εννοώντας την άπω όμορη επιφάνεια. Χωρίς να προβάλλει καμία αντίρρηση έγειρε λίγο προς τα μπρος το κεφάλι της ώστε να μπορώ να βλέπω καλύτερα...

Ήταν πραγματική απόλαυση μια και δεν υπήρχε επαφή με τον γειτονικό γομφίο και κουνιόμουν ανενόχλητος. Ένιωθα πω όπου να 'ταν θα τελείωνα και η χειρολαβή μου είχε πάρει φωτιά. Το κορμί μου αναρίγησε ταυτόχρονα με τις τελευταίες περιστροφές της εγγλυφίδας μου. Έκατσα μια στιγμή για να θαυμάσω το κομψοτέχνημά μου και άναψα ένα τσιγάρο. Εκείνη δεν είχε συνέλθει ακόμη εγώ όμως είχα ολοκληρωθεί επιστημονικά.

Καθίσαμε μέχρι να ανακτήσουμε τις δυνάμεις μας. Στο μυαλό μου περνούσαν ακτινογραφίες του παρελθόντος καμιά εμπειρία δεν μπορούσε να συγκριθεί μαζί της.
Πριν φύγει της "πέταξα" και μια πρόχειρη στα γρήγορα για να μπορεί να κυκλοφορεί και την αποχαιρέτησα τρυφερά.
Οι ασφάλειες της κλινικής έπεσαν και πάλι και οι έδρες βυθίστηκαν στο σκοτάδι. Πήρα το δρόμο για το σπίτι συλλογιζόμενος την επόμενη συνεδρία...

χα χα χαααα δεν πεζαισε......

[APO]

Για να μη παρεξηγηθώ … ή θα σταματήσεις τα ατελείωτα Copy  Paste ή θα απαντώ  και εγώ με Copy  Paste σε ανάλογο ύφος . νομίζεις πως μου είναι δύσκολο να αναπαράγω ολόκληρα κατεβατά από το ριζοσπάστη ή από αλλού που να βγάζουν προς τα έξω τη πολιτική του ΚΚΕ? Με τη καρδιά σου τη ψυχή σου και το μυαλό σου να μας απαντάς και όχι ‘παπαγαλίζοντας’ τις ανιστόρητες ασυναρτησίες κάποιον άλλων. Για τη ταμπακέρα μας λες πως τα παλικάρια του βασιλικού οίκου  του Όλντενμπουργκ (οι βασιλιάδες Δανίας και Νορβηγίας)  ήταν παλαιολόγοι αλλά ενώ φρόντισαν να βάλουν στο όνομα τους το κάθε χωριουδάκι της Γιουτλάνδης ‘ξέχασαν’ να βάλουν το παλαιολόγος (ίσως και να τους φάνηκε και παρακατιανό) για να το ‘θυμηθεί’ μετά από αιώνες ένας άεργος απόγονος που προκομμένου να αποκατασταθεί επαγγελματικά και να μην τρώει άσκοπα τα λεφτά του μπαμπά τον φόρτωσαν σε ένα φτωχό λαό κάπου στα βαλκάνια που με κόπο και άφθονο αίμα είχε κάποια χρόνια πριν κερδίσει την ανεξαρτησία του.
Έλα ρε Διόδωρε να χαρείς…

[κυριακος]

Για να μη παρεξηγηθώ … ή θα σταματήσεις τα ατελείωτα Copy  Paste ή θα απαντώ  και εγώ με Copy  Paste σε ανάλογο ύφος . νομίζεις πως μου είναι δύσκολο να αναπαράγω ολόκληρα κατεβατά από το ριζοσπάστη ή από αλλού που να βγάζουν προς τα έξω τη πολιτική του ΚΚΕ? Με τη καρδιά σου τη ψυχή σου και το μυαλό σου να μας απαντάς και όχι ‘παπαγαλίζοντας’ τις ανιστόρητες ασυναρτησίες κάποιον άλλων. Για τη ταμπακέρα μας λες πως τα παλικάρια του βασιλικού οίκου  του Όλντενμπουργκ (οι βασιλιάδες Δανίας και Νορβηγίας)  ήταν παλαιολόγοι αλλά ενώ φρόντισαν να βάλουν στο όνομα τους το κάθε χωριουδάκι της Γιουτλάνδης ‘ξέχασαν’ να βάλουν το παλαιολόγος (ίσως και να τους φάνηκε και παρακατιανό) για να το ‘θυμηθεί’ μετά από αιώνες ένας άεργος απόγονος που προκομμένου να αποκατασταθεί επαγγελματικά και να μην τρώει άσκοπα τα λεφτά του μπαμπά τον φόρτωσαν σε ένα φτωχό λαό κάπου στα βαλκάνια που με κόπο και άφθονο αίμα είχε κάποια χρόνια πριν κερδίσει την ανεξαρτησία του.
Έλα ρε Διόδωρε να χαρείς…

ναι ρε φιλε.....αλλα ειτανε γαλαζοαιματος....μην το ξεχνας αυτο...