Εκτύπωση

Please login or register.
1 ώρα 1 μέρα 1 εβδομάδα 1 μήνας Χωρίς όριο
Σύνδεση με όνομα, κωδικό και διάρκεια σύνδεσης

Please login or register.
1 ώρα 1 μέρα 1 εβδομάδα 1 μήνας Χωρίς όριο
Σύνδεση με όνομα, κωδικό και διάρκεια σύνδεσης

[teokar]

ουσιαστικα κανενα... αλλα γιατι ειναι συμμαχοι και αλλα απο αδυναμια 

[Tags:]

Tags:

[iliasthes]

Γενικά αν και ο κοινοβουλευτισμός δεν είναι το αγαπημένο μου πολιτικό σύστημα, ένα επιπλέον μειονέκτημα είναι οτι έχουμε και άρρωστο κοινοβουλευτισμό. Ο κοινοβουλευτισμός ως μορφή πολιτικής οργάνωσης συναντάται σε αστικά καθεστώτα με όλα τα θετικά και αρνητικά που αυτά συνεπάγονται. Στην Ελλάδα έχουμε κρατήσει την αρνητική πλευρά (για την πλειοψηφία του κόσμου) του κοινοβουλευτισμού, ενώ τα όποια θετικά στοιχεία είχε να προσφέρει τα έχουμε κουτσουρέψει και σε κάποιες περιπτώσεις εξαφανίσει.

Έτσι ως κοινοβουλευτική αντιπολίτευση δεν με ικανοποιεί κάποιο ιδιαίτερα, ως αντιπολίτευση πολιτικής ουσίας με ικανοποιεί περισσότερο από όλα το ΚΚΕ.

[exo_asulia]

Ο Στάθης σήμερα περιγράφει αυτό που περιμένω εγώ από τα κόμματα της αριστεράς να πράξουν και υπό την σκοπιά αυτή κανένα κόμμα της δημοσκόπησης αυτής δεν κερδίζει την ψήφο μου.

"Παρ' ότι ελπίζει ο κόσμος σ' αυτά τα κόμματα, παρ' ότι ακριβώς για αυτό τους ανεβάζει τα ποσοστά, και το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα σχήματα της Αριστεράς δεν προσφέρουν αντίδωρο σε αυτόν τον κόσμο την Κοινή Δράση τους.

Κι όχι μόνον, αλλά και την Κοινή Δράση με άλλες δυνάμεις πέραν της Αριστεράς, δυνάμεις που αντιστέκονται στο Μνημόνιο, τη λογική του, την ηθική του, την πολιτική και πολιτειακή μετάλλαξη που πάει να επιφέρει.

Αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη χρειάζεται, όπως έγινε σε πλήθος χωρών της Λατινικής Αμερικής, όχι η ένωση αλλά η ενότητα της Αριστεράς. Μάλιστα ακόμα παρά πέρα η ενότητα των δυνάμεων αυτής της Αριστεράς με άλλες αντιστεκόμενες δυνάμεις.

Τα ποσοστά που θα εξασφάλιζε ένα τέτοιο σχήμα δεν θα τρομοκρατούσαν απλώς τους τρομοκράτες αλλά θα έσπρωχναν το εκκρεμές της Δημοκρατίας προς τον άνθρωπο, το σπίτι του, την εργασία, το σχολείο, την ανάπτυξη, τη δίκαιη κατανομή του πλούτου.

Σήμερα είναι που χάνονται ζωές, δουλειές, σπίτια! Δεν μπορούν να περιμένουν τον σοσιαλισμό για να σωθούν όλα αυτά. Ούτε θα φθάσει κανείς ποτέ στον σοσιαλισμό με τα πτώματα όσων άφησε να χαθούν μέσα στην κρίση, διότι δεν ήταν ιδεολογικά καθαροί, διότι είχαν αμαρτήσει όταν ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ ή Ν.Δ. ή ό,τι άλλο...

Κανείς δεν ζητάει απ' το ΚΚΕ να ενωθεί με τον ΣΥΡΙΖΑ (ήδη τα ποσοστά τους μαζί κινούνται πάνω απ' το 25%), ζητάνε όμως πολλοί, ανάμεσά τους και δεξιοί ψηφοφόροι, ένα Κοινό Πρόγραμμα για να αντιμετωπισθεί ο Αρμαγεδδών. Αυτό το Πρόγραμμα θα εκτόξευε τα ποσοστά τους τόσον, που το μονοπώλιο της διακυβέρνησης της χώρας απ' τον δικομματισμό, το νυν Μνημονιακές δυνάμεις, να αμφισβητηθεί και μάλιστα να ανατραπεί.

Αν δεν δοθεί στον λαό αυτή η δυνατότητα απ' τις δυνάμεις της Αριστεράς, αν δεν ανοιχθεί ο δρόμος για να πάρει ο ίδιος την τύχη του στα χέρια του, τότε τι Αριστερά είναι; και εις τι τη χρειάζεται ο λαός;... "

http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=330974

[Dr_Michael]

Γενικά αν και ο κοινοβουλευτισμός δεν είναι το αγαπημένο μου πολιτικό σύστημα, ένα επιπλέον μειονέκτημα είναι οτι έχουμε και άρρωστο κοινοβουλευτισμό. Ο κοινοβουλευτισμός ως μορφή πολιτικής οργάνωσης συναντάται σε αστικά καθεστώτα με όλα τα θετικά και αρνητικά που αυτά συνεπάγονται. Στην Ελλάδα έχουμε κρατήσει την αρνητική πλευρά (για την πλειοψηφία του κόσμου) του κοινοβουλευτισμού, ενώ τα όποια θετικά στοιχεία είχε να προσφέρει τα έχουμε κουτσουρέψει και σε κάποιες περιπτώσεις εξαφανίσει.

Έτσι ως κοινοβουλευτική αντιπολίτευση δεν με ικανοποιεί κάποιο ιδιαίτερα, ως αντιπολίτευση πολιτικής ουσίας με ικανοποιεί περισσότερο από όλα το ΚΚΕ.

Ναι αλλά το ΚΚΕ δείχνει πολύ υπέρμαχο του κοινοβουλευτισμού. Πχ προσφάτως σε μια δήλωση είχε πει το ΠΑΜΕ αν θυμάμαι καλά ότι θα περικυκλώσουν τη βουλή αλλά θα επιτρέψουν στους βουλευτές να μπουν και να βγουν κανονικά. Άρα τι σόι περικύκλωση είναι αυτή; Απλή προστασία για να μην μπουκάρουν διαδηλωτές;   

[ΑντιΡαγιάς]

Το να βάζει κανείς στο ίδιο τσουβάλι το ΚΚΕ με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι τo λιγότερο άτοπο. Ας κάνουμε λοιπόν μια σύντομη αναδρομή των τελευταίων χρόνων της οικονομικής κρίσης για να δούμε τι ειπώθηκε και τι διατυμπανίζει το κάθε κόμμα.

1.Ο ΣΥΡΙΖΑ με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης ισχυρίστηκε ότι έχουμε κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Αυτό ισχυρίστηκαν τότε και όλα τα αστικά κόμματα. Από το 2010 η “αριστερά” του σαλτιμπαγκισμού και της αποριζοσπαστικοποίησης των λαϊκών συνειδήσεων θέλοντας για ακόμη μια φορά να συσκοτίσει τον χαρακτήρα της κρίσης εναρμονίστηκε πάλι με την θέση των υπολοίπων αστικών κομμάτων. Αυτή την φορά έκανε λόγο για κρίση χρέους!

Τι τόνισε και συνεχίζει να τονίζει σε όλους τους τόνους το ΚΚΕ;

Ότι η σημερινή καπιταλιστική οφείλεται στην αναρχία που χαρακτηρίζει τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής. ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΣΗ ΥΠΕΡΣΥΣΣΩΡΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΠΑΡΑΓΩΓΗΣ.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι τα λιμνάζουσα κεφάλαια που προήλθαν από την προηγούμενη περίοδο των περίφημων ρυθμών ανάπτυξης δεν μπορούν να βρουν πεδία δράσης που να τους εξασφαλίζουν τέτοια ποσοστά κέρδους που να είναι ανταγωνίσιμα τόσο στην ευρωπαϊκή όσο και στην διεθνή αγορά.
Από πού προήλθαν τα δίχως προηγούμενο πλεονάζοντα κεφάλαια; Από την απλήρωτη εργασία των πολλών που εντός του υπάρχοντος κοινωνικοοικονομικού συστήματος μετουσιώνεται σε καπιταλιστικό κέρδος (ΝΟΜΙΜΟΤΑΤΟ για τον ΣΥΡΙΖΑ).

Μια παρένθεση εδώ. Η κρίση στις περιφερειακές χώρες (όπως αυτές μέσα στην ΕΕ π.χ. Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία κ.λπ.) είναι βαθύτερη λόγω των σημαντικών αποκλίσεων τους από τον λεγόμενο Ευρωπαϊκό  Βορρά (χαμηλότερη ανταγωνιστικότητα και παραγωγικότητα). Είναι πασίγνωστο για όποιους έχουν στοιχειώδεις γνώσεις πολιτικής οικονομίας ότι η είσοδος μιας χώρας σε μια διακρατική καπιταλιστική ένωση με διαφορετική οικονομική, πολιτική και στρατιωτική ισχύ όχι μόνο δεν θα οδηγήσει σε σύγκλιση των οικονομιών αλλά σε περαιτέρω άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ των παραγωγικών δομών της κάθε χώρας. Με το Μάαστριχτ, τις ελευθερίες του και τις κοινοτικές ποσοστώσεις η χώρα μας από χώρα εξαγωγός σε μια σειρά τομείς έχει μετατραπεί σε εισαγωγέα!

Και εδώ μπαίνουν ερωτήματα που πρέπει να θέσει ο καθένας στον εαυτό του που δεν διακατέχεται από αντιΚΚΕ μένος και να κάνει ταμείο.
Ποιοι ψήφισαν με χέρια και με πόδια το Μάαστιχτ και ποιοι στήριξαν με όλες τους τις δυνάμεις την ένταξη της χώρας μας στην ΕΕ και την ΟΝΕ και ποιος αντιτάχθηκε σθεναρά σε όλα αυτά προειδοποιώντας τον ελληνικό λαό για τα χειρότερα που αντικειμενικά θα έρθουν;   
Ποιοι έκαναν λόγο για Ευρώπη των εργαζομένων και της κοινοτικής αλληλεγγύης και ποιος έκανε λόγο για λυκοσυμμαχία των λαών;

2.«Θετική διέξοδος μπορεί να δοθεί με αναδιαπραγμάτευση του χρέους, η διαγραφή ΜΕΡΟΥΣ του χρέους, η έκδοση ευρωομολόγου...» (!) ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ.

Τι δεν μας λέει ο ΣΥΡΙΖΑ που αναγνωρίζει και μέρος του χρέους που πρέπει να επωμιστεί ο ελληνικός λαός;

Ότι ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ να είχαμε, μέτρα που στοχεύουν στην υποτίμηση της εργατικής δύναμης μέσω της μαζικής ανεργίας, της καρατόμησης μισθών, της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, της περαιτέρω ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων, της διευθέτησης του χρόνου εργασίας κ.λ.π. ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ προκειμένου το ευρωενωσιακό κεφάλαιο να βγει ενισχυμένο  στο πεδίο του παγκόσμιου ανταγωνισμού με τις αναδυόμενες καπιταλιστικές οικονομίες (Κίνα, Ινδία, Βραζιλία).

Αφήστε το γεγονός που τα όσα προτείνει ο με αριστερό μανδύα χώρος ως δήθεν φιλολαϊκά έχουν ήδη γίνει. Διέγραψαν αρχικά το 19% ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ. Διαγράφουν το 50% ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ. Αφήστε και το άλλο το τραγελαφικό, να ζητά την κρατικοποίηση του τραπεζικού συστήματος. Ζητά δηλαδή σε συνθήκες κυριαρχίας της εξουσίας των μονοπωλίων, αυτό που μέχρι και πρωτοετής στην ΑΣΟΕ δεν θα συνιστούσε. Να κρατικοποιήσουμε τις τράπεζες ΟΤΑΝ ΣΕ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ το κεφάλαιο ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑΚΑ καταστρέφει μέρους του δικού του κεφαλαίου (κρατικά ομόλογα). Αυτό δηλαδή που βλέπουμε στις Βρυξέλες με τηλεκοντρόλ στο χέρι είναι ένα αδυσώπητος πόλεμος μεταξύ μονοπωλιακών ομίλων για το ποιοι από αυτούς θα βγουν κερδισμένοι με τις λιγότερες απώλειες από την ελεγχόμενη καταστροφή κεφαλαίου η οποία ενδέχεται να γίνει και ανεξέλεγκτη. 

Τι μας προτείνει δηλαδή; Να κρατικοποιήσουμε τις ζημιές τους !!!!

Καταλαβαίνει κανείς στο σημείο αυτό ότι οι όποιες αιτίες των δεινών μας είναι κατά πολύ βαθύτερες και ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μια ιδεοληπτική-κακή Μέρκελ, με μια κακή ελληνική κυβέρνηση. Τι διάολο όλες οι χώρες ταυτοχρόνως έχουν πέσει σε κακές κυβερνήσεις; Απλώς ο ΣΥΡΙΖΑ ως γνήσιος διαχειριστής της αστικής δημοκρατίας διέπεται από έναν εύκολα αφομοιώσιμο πολιτικό λόγο. Την πέφτω εντός κοινοβουλίου στον ΓΑΠ, στον Πάγκαλο, λέω αποτυχημένο έναν υπουργό, δημιουργώ εντυπώσεις στα δελτία ειδήσεων και τσιμπάω τα ψηφαλάκια.   
Επίσης ο πυρήνας της αντιλαϊκής πολιτικής δεν είναι το Μνημόνιο όπως ισχυρίζεται ο δηλητηριώδης χώρος. Τα όσα αναλύονται σε αυτό περιγράφονται ήδη από την Συνθήκη του Μάαστριχτ. ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΟΣ «ΓΕΝΝΑ» ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΜΟΝΟΠΩΛΙΩΝ. Δεν έχουμε να κάνουμε λοιπόν με ένα μνημόνιο που «δεν βγαίνει» ή με ένα μνημόνιο που είναι η «συνταγή της αποτυχίας» και που για την ανατροπή του πρέπει να συγκροτήσουμε ένα δήθεν “αντιμνημονιακό” μέτωπο, ΑΛΛΑ ΜΕ ΜΙΑ ΤΑΞΙΚΟΤΑΤΗ –ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΥ ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΤΥΨΙΜΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΩΝ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΞΕΝΩΝ ΜΟΝΟΠΩΛΙΑΚΩΝ ΟΜΙΛΩΝ. Πάνω σε αυτή τη βάση το μνημόνιο έχει πλήρως επιτύχει τους σκοπούς του. Το ΚΚΕ λοιπόν προτάσσει ως πρόταση διεξόδου την κοινωνικοποίηση τους. Να γίνουν δηλαδή περιουσία όλων και να λειτουργούν με κίνητρο τις ανάγκες μας και όχι τα κέρδη των λίγων. Αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ, ως γνήσιο δεκανίκι του αστικού πολιτικού συστήματος, σπέρνει αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει και ο ευχαριστημένος Μάνεσης της Χαλυβουργίας και να ευημερούν οι εργαζόμενοί του. ΜΕΤΩΠΟ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΩΛΙΑ.

Tέλος πάει πολύ αυτός ο χώρος να κάνει λόγο περί παραχώρησης της εθνικής κυριαρχίας όταν ο ίδιος ψήφισε με χέρια και πόδια το Μάαστριχτ (και τις τέσσερις ελευθερίες του), είναι ατόφιος υπερασπιστής της ΟΝΕ και του ευρώ (δηλαδή της εκχώρησης του κυριαρχικού δικαιώματος του εθνικού μας νομίσματος), ανησυχεί για την διάλυση της ΕΕ (της ηγεμονικής δηλαδή ιμπεριαλιστικής ηγεμονίας μέσω της οποίας και που για λογαριασμό της ντόπιας μας ολιγαρχίας μας επιβάλλονται όσα μας επιβάλλουν).

Καταλαβαίνει κανείς με τα όσα παρέθεσα ότι οι διαφορές ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ είναι χαοτικές. ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΑ ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΕΝΑΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ ΜΕ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΜΑΝΔΥΑ ΚΟΜΜΑ. Η συζήτηση για ένωση των κομμάτων της “αριστεράς” (όπως την αντιλαμβάνεται ο καθένας) θα «φορεθεί» πολύ όχι μόνο στο άμεσο μέλλον αλλά και τα επόμενα χρόνια αφού τα μικροαστικά στρώματα θέλουν άμεση επιστροφή στην προ κρίσης κατάσταση.

[iliasthes]

Ναι αλλά το ΚΚΕ δείχνει πολύ υπέρμαχο του κοινοβουλευτισμού. Πχ προσφάτως σε μια δήλωση είχε πει το ΠΑΜΕ αν θυμάμαι καλά ότι θα περικυκλώσουν τη βουλή αλλά θα επιτρέψουν στους βουλευτές να μπουν και να βγουν κανονικά. Άρα τι σόι περικύκλωση είναι αυτή; Απλή προστασία για να μην μπουκάρουν διαδηλωτές;   

Πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση. Πρώτα από όλα ξεκαθαρίζω για πολλοστή φορά οτι δεν είμαι μέλος στο ΚΚΕ, άρα με την απάντηση μου δεν το εκπροσωπώ. Είμαι ψηφοφόρος και ενστερνίζομαι τον Μαρξισμό-Λενινισμό (τουλάχιστον όπως εγώ τον αντιλαμβάνομαι, γιατί ποτέ δεν κρίνουμε έναν άνθρωπο από την αντίληψη που έχει αυτός για τον εαυτό του).

Ιστορικά οι Κομμουνιστές και όχι μόνο στην Ελλάδα, έχουν υπερασπιστεί την Αστική Δημοκρατία (είτε μιλάμε για κοινοβουλευτισμό, είτε για άλλη μορφή της), απέναντι σε υπάρχουσες ή πιθανές χειρότερες μορφές πολιτικής οργάνωσης του Αστικού συστήματος (πχ στρατιωτικές δικτατορίες). Προφανώς να το πω πιο απλά προσπαθεις και μέσα στον καπιταλισμό να διατηρήσεις όσο περισσότερες πολιτικές ελευθερίες και δημοκρατικά δικαιώματα μπορείς.
    Υποθέτω οτι συμφωνείς, πως στη συγκεκριμένη συγκέντρωση μια πιθανή εισβολή στη Βουλή δεν θα έφερνε το Σοσιαλισμό, ούτε όσοι θα έκαναν ντου είχαν κάποιο στόχο εγκαθίδρυσης ενός νέου κοινωνικοοικονομικού συστήματος. Μάλλον την αγανάκτηση τους θα εξέφραζαν. Θες να κάνω μια προσωπική εκτίμηση; Βούτυρο στο ψωμί της Κυβέρνησης και όσων κύκλων ονειρεύονται καμιά κατάσταση έκτακτης ανάγκης, να γίνει κανένα τέτοιο τυχοδιωκτικό επεισόδιο με κανένα ντου και μετά να μην τολμάς ούτε στον αδελφό σου να εκφράσεις τις απόψεις σου και σε κάθε γωνιά να υπάρχουν ένστολοι με όπλα στα χέρια. Ορισμένοι κατά φαντασίαν επαναστάτες, νομίζουν πως η Οκτωβριανη Επανάσταση ήταν η έφοδος στα χειμερινά ανάκτορα και άρα με μια έφοδο στη Βουλή θα χτίσουν κι εδώ την ουτοπία τους. Η έφοδος στα χειμερινά ανάκτορα ήταν το κερασάκι στην τούρτα σε μια διαδικασία που πήρε πολλές δεκαετίες σκληρών αγώνων, φυλακίσεων, εξοριών, θανάτου και δυστυχίας μέχρι η θέληση για επαναστατική αλλαγή να μπει στη συνείδηση των λαών της ρωσικής αυτοκρατορίας. Κατά τη γνώμη μου ο ελληνικός λαός ακόμα δεν ξέρει τι θέλει, γνωρίζει απλά τι ΔΕΝ θέλει. Δηλαδή οτι δεν θέλει να συνεχίσουν αυτά τα μέτρα. Οι περισσότεροι αν μπορούσαν απλά θα γύριζαν το χρόνο πίσω στο 2008 ας πούμε. Ταυτόχρονα γίνεται μια προσπάθεια να εγκλωβιστεί ο κόσμος σε ανούσιες λύσεις του στυλ ας κάνουν έναν μεγάλο συνασπισμό οι "αριστερές" δυνάμεις.

[iliasthes]

Αντιραγιά, διαφωνώ λιγάκι στη φρασεολογία που χρησιμοποιείς. πχ λες για το ΣΥΡΙΖΑ κόμμα με "Αριστερό Μανδύα". Είναι ένα Αριστερό Αστικό Κόμμα, όπως και η Δημ. Αρ. Το ΚΚΕ δεν είναι αριστερό είναι Κομμουνιστικό Κόμμα. Πιστεύω οτι είναι σφάλμα η κατάταξη του ως Αριστερά, ένα σφάλμα, στο οποίο συνέβαλλε και το ίδιο τις προηγούμενες δεκαετίες μέχρι και το 90. Υπάρχει βέβαια και ένας λόγος που έχει να κάνει με το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα. Τα ΚΚ πάντα αγωνίζονταν για την κατοχύρωση δικαιωμάτων και τη διεύρυνση των δημοκρατικών ελευθεριών, οπότε επειδή η Αστική Αριστερά και οι αρκαιφνείς φιλελεύθεροι εκφράζουν παρόμοιες απόψεις, έχουν υπάρξει δεκάδες περιπτώσεις κοινών δράσεων για τέτοια ζητήματα. Σε άλλες χώρες υπάρχει ταύτιση των φιλελεύθερων με τους κομμουνιστές. Στην Αμερική πχ για πολλές δεκαετίες η έννοια φιλελεύθερος σήμαινε περίπου Κομμουνιστής.

[exo_asulia]

Ιστορικά οι Κομμουνιστές και όχι μόνο στην Ελλάδα, έχουν υπερασπιστεί την Αστική Δημοκρατία (είτε μιλάμε για κοινοβουλευτισμό, είτε για άλλη μορφή της), απέναντι σε υπάρχουσες ή πιθανές χειρότερες μορφές πολιτικής οργάνωσης του Αστικού συστήματος (πχ στρατιωτικές δικτατορίες). Προφανώς να το πω πιο απλά προσπαθεις και μέσα στον καπιταλισμό να διατηρήσεις όσο περισσότερες πολιτικές ελευθερίες και δημοκρατικά δικαιώματα μπορείς.
...   
Ταυτόχρονα γίνεται μια προσπάθεια να εγκλωβιστεί ο κόσμος σε ανούσιες λύσεις του στυλ ας κάνουν έναν μεγάλο συνασπισμό οι "αριστερές" δυνάμεις.

Εγώ αυτό που λέω είναι ότι σήμερα δεν χρειάζεται ένα νέο ΕΑΜ για να προστατέψουμε το δικαίωμα στη δουλειά, τον αξιοπρεπή τουλάχιστον μισθό (5000 αφορολόγητο σημαίνει 416 μικτά το μήνα), την εθνική μας κυριαρχία ακόμη και στα πλαίσια αυτής της αστικής δημοκρατίας όπως την περιγράφεις;
Αυτό δεν απαιτεί μια συστράτευση κομμάτων, δυνάμεων και προσωπικοτήτων; Και όχι μόνο σε επίπεδο κορυφής αλλά κυρίως βάσης, σωματείων και συλλογικοτήτων; Υπάρχουν ή όχι δυνάμεις που υπερασπιζόμενες τα παραπάνω θεωρούν σαν επιβεβλημένη λύση την έξοδο από το ευρώ και την ευρωζώνη, την άρνηση πληρωμής του χρέους και την εμπλοκή των εργαζομένων για την διαμόρφωση της από εκεί και πέρα οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής που θα πρέπει να ακολουθηθεί;
Μπορεί/οφείλουν να συνταιριάξουν στον βηματισμό τους;

Μην το πεις συνασπισμό αριστερών δυνάμεων. Συμφωνώ δε μαζί σου ότι το κκε είναι κομμουνιστικό κι όχι αριστερό κόμμα και μάλιστα τον όρο αριστερά δεν τον πολυδέχομαι (αν και τον αναπαράγω) ούτε και προσδιορίζει πολλά για μένα πέρα από τις θέσεις που κάθονται στο κοινοβούλιο.

[iliasthes]

Το οτι χρειάζεται ένα νέο ΕΑΜ (το λέω για την ευκολία της συζήτησης, γιατί στην πραγματικότητα δεν θα γίνει ένα νέο ΕΑΜ, αλλά κάτι πραγματικά νέο), είναι αλήθεια και είναι κάτι για το οποίο έχει μιλήσει το ΚΚΕ μια δεκαπενταετία πίσω και όχι απλώς τώρα.

Ξεκινάς λάθος μιλώντας για συστράτευση κομμάτων. Αυτό είναι το τελευταίο και θα έλεγα το κερασάκι στην τούρτα. Θα πρέπει να έχουν προηγηθεί πολλά περισσότερα πράγματα. Αυτό που έχει σημασία δεν είναι αν το ΚΚΕ θα ταιριάξει με τον ΣΥΡΙΖΑ ή την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που δεν ταιριάζουν κατά τη γνώμη μου, αλλά η ταξική ενότητα της εργατικής τάξης, και η συνεργασία της με όσες κοινωνικές τάξεις έχουν συμφέρον να συνεργαστούν μαζί της. Για μένα είναι άχρηστο έως και επικίνδυνο το να κατέβει πχ η Παπαρήγα στο ίδιο ψηφοδέλτιο με τον Τσίπρα. Έχει σημασία όμως πχ να προκηρύξει η ΑΔΕΔΥ και η ΓΣΕΕ μια 48ρη ως ένδειξη αλληλεγγύης στους εργαζόμενους της Χαλυβουργίας, να κατέβουν οι αγρότες και να κλείσουν τους δρόμους. Αυτή η συμμαχία πρέπει να προχωρήσει και να πάρει και οργανωμένη μορφή. Αυτή τη συμμαχία πρέπει να προωθήσει το ΚΚΕ, κατά τη γνώμη μου. Πάνω σε αυτό το κομμάτι προσωπικά θα του ασκήσω κριτική, για το πόσο το κατάφερε ή όχι.

Ο Συριζα ονειρεύεται απλά μια νέα ΕΔΑ για να καταφέρουν τι; να καταλάβουν περισσότερες έδρες στη βουλή; Μεγάλη εκλογική επιτυχία της ΕΔΑ, αλλά τι κατάφερε τότε; Οι εξορίες δεν υπήρχαν; δεν εκτελούνταν κόσμος; χούντα δεν ήρθε μετά; Θέλω να πω ποιες ήταν οι θετικές εξελίξεις με ένα ποσοστό απλά στις εκλογές καμία. Αν το ΚΚΕ ήθελε απλά ένα μεγάλο ποσοστό θα το είχε καταφέρει, όπως πχ το κατάφερε το ψευτοκομμουνιστικό κόμμα που υπάρχει τώρα στη Ρωσία.

Αυτό που έχει σημασία είναι μέσα από τους αγώνες να αναπτυχθεί η ενότητα της εργατικής τάξης στο εσωτερικό της. Να γίνει μια σφιχτή γροθιά ως κοινωνική τάξη πέρα από τους ψεύτικους διαχωρισμούς που της βάζουν στο κεφάλι (δεξιός, αριστερός κλπ), να συνεργαστεί με τα άλλα κοινωνικά στρώματα που πλήττονται από την πολιτική υπέρ της ελίτ του κεφαλαίου και μέσα από αυτούς τους αγώνες να διαμορφώσει νέους θεσμούς, οι οποίοι κάποια στιγμή θα γίνουν θεσμοί και φορείς εξουσίας, αφού ανατρέψουν την αστική εξουσία. Σε αυτή τη διαδικασία είναι άχρηστες οι κεντρικές συμφωνίες, οι προγραμματικές συγκλίσεις κλπ. Ή συμμετέχεις ή δε συμμετέχεις. Το ποιος συμμετέχει πραγματικά φαίνεται ήδη και στο μέλλον θα φανεί ακόμα περισσότερο στην πράξη.