ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΤΟ ΑΝΑΦΕΡΑΤΕ ΕΙΝΑΙ ΝΑΙ

εφαρμοστηκε στην Αργεντινη και ειχε επιτυχια οποτε ναι νομιζω οτι θα δεχομουνα.

Στη Μαγνησία αλλά και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας ήδη έχει αρχίσει και παίρνει σάρκα και οστά.

Η ιστοσελίδα του δικτύου της Μαγνησίας με αρκετές χρήσιμες πληροφορίες είναι http://www.tem-magnisia.gr/index.php

ενώ το video στο youtube δίνει μια σύντομη περιγραφή του δικτύου http://www.youtube.com/watch?v=vW3taFeoU8k

Βεβαια θα συμμετειχα στην ΤΕΜ.

Μάλιστα…
Το ίδιο πάνω κάτω έκανε και ο Σερπιέρης στα ορυχεία στο Λαύριο , το ίδιο πάνω κάτω έκανε και ο Ροκφέλερ αν θυμάμαι καλά ή κάποιος άλλος ,δεν έχει σημασία ποιος,  σε ορυχεία στις Η.Π.Α.. Είχαν εφεύρει και αυτοί μια  ΤΕΜ με σκοπό να πληρώνουν και… τελικά να μην πληρώνουν τους εργαζόμενους.  ΠΡΟΣΟΧΗ!!!! Μπορεί οι καλύτερες προθέσεις να μας οδηγήσουν σε απελπιστικά άσχημες καταστάσεις.
Οι εργατική τάξη σε αντίθεση με ότι συνέβη παλιότερα, ας πούμε με τους αστούς πρώτα θα επιβάλει την σοσιαλιστική πολιτική εξουσία (θα κυριαρχήσει πολιτικά) και μετά τις σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής (θα κυριαρχήσει οικονομικά)..

Όσοι πηγαίνετε στο Λαύριο μπορείτε να δείτε στην κεντρική του πλατεία ένα επιβλητικό άγαλμα που φωτίζεται την νύχτα.
Είναι το άγαλμα του Ιωάννη Βαπτιστή Σερπιέρη.(1815-1887).
Το άγαλμα στο βάθρο του έχει 3 επιγραφές:μία στα Ελληνικά -Ιωάννης Βαπτιστής Σερπιέρης, ζώσαν εκ νεκράς ανέστησε πόλιν και πλούτον από σποδού αυτή εξανέτειλε, μία στα γαλλικά-Ι. Β. Σερπιέρι από μια παραμελημένη τέφρα ανέσυρε τη λάμψη του μετάλλου και το ψωμί του εργάτη- και μία στα ιταλικά-στον Ιταλό Ι. Β. Σερπιέρι, η πόλη θέλησε και ξαγρυπνά εδώ.
Ο ιταλός Σερπιέρης έχοντας διαβάσει την μελέτη του μεταλλειολόγου Ανδρέα Κοδέλλα για την σκοπιμότητα επαναλειτουργίας των μεταλλείων του Λαυρίου, ήρθε στην Ελλάδα το 1863 και αγόρασε από τη μονή Πεντέλης (καταλαβαίνετε τι είχε από τότε η μονή) και την κοινότητα Κερατέας, κτήματα συνολικής έκτασης 10.791 στρεμμάτων και το 1864 προχώρησε στην ίδρυση της ιταλογαλλικής εταιρείας Roux- Serpieri- Fressynet C.E.
Το 1873 τα δικαιώματά της παραχωρούνται από τον Σερπιέρι στην Τράπεζα της Κωνσταντινούπολης, δίνοντας έτσι διέξοδο στο λαυρεωτικό ζήτημα που ταλαιπώρησε για πολλά χρόνια τη χώρα μας. Το 1876 ιδρύει τη Compagnie Francaise des Mines du Laurium, πιο γνωστή σε όλους ως Γαλλική εταιρεία, και κατόρθωσε να της παραχωρηθεί για εκμετάλλευση όλο το υπέδαφος της Λαυρεωτικής. Η εταιρεία λειτούργησε με μεταλλεύματα του Λαυρίου αλλά και άλλων περιοχών της χώρας μας μέχρι το 1982.
Η οικογένεια του Σερπιέρη εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ελλάδα και εξελληνίσθηκε.
Το κτήριο της Αγροτικής τράπεζας απέναντι από την Ακαδημία Αθηνών ήταν το σπίτι του.
Ο Σερπιέρης ήταν γνωστός για την σκληρότητα του απέναντι στους εργάτες του και τους μεταλλωρύχους.
Παρ΄όλα αυτά το 1899 οι διάδοχοι του ανάγκασαν τους μεταλλωρύχους με τα δικά τους λεφτά να φτιάξουν άγαλμα στον Σερπιέρη!
Το άγαλμα λοιπόν αυτό έχει την εξής ωραία ιστορία.
Οι μεταλλωρύχοι πήγαν και βρήκαν τον Σουρή ο οποίος τους έγραψε ένα ποίημα.
Την ημέρα των εγκαινίων οι επίσημοι τράβηξαν το σεντόνι και εμφανίστηκε το άγαλμα σκαταλειμμένο και με το εξής ποίημα του Σουρή από κάτω:

Τι μας θωρείς ακίνητος
και δεν μας κατουράς
αφού και ανδριάντα
σε αξίωσε η Ελλάς

Δέξου λοιπόν ω Βαπτιστά
ευγνωμοσύνης δώρο
ξερό σκατό κοπανιστό
και από Λαυριώτη κώλο

Το 1982 όταν η τηλεόραση έπαιξε το σήριαλ τα Λαυρευωτικά οι Λαυριώτες περιέλουσαν το άγαλμα με μπογιές όποτε και το φύλαξαν μέχρι πρόσφατα στην Εθνική Πινακοθήκη όποτε αφού καθαρίστηκε ξανατοποθετήθηκε στην θέση του.




Αν κάποιος πιστεύει πως το παραπάνω δεν έχει θέση εδώ, μπορώ να το αφαιρέσω δεν υπάρχει πρό . Άπλα μόλις τώρα το διάβασα (στο atheofobos2 blogspot), έλιωσα και  θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας.

Θα μπορούσε κατά κάποιο τρόπο να είναι και συνώνυμο της Ανταλλακτικής οικονομία; Η οποία βρίσκω ότι έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον ως καναλωτική, ας το πούμε, στάση και είναι, κατά τη γνώμη μου, ένας ουσιαστικός τρόπος και επιβίωσης, αλλά και μια διαφορετική μορφή επικοινωνίας μεταξύ των πολιτών του Κόσμου.
Μερικά παραδείγματα είναι αυτά (από το άρθρο http://www.antinews.gr/2011/04/01/94559/):

Ισοδίκαιο ηθικό εμπόριο

Το ισοδίκαιο ηθικό εμπόριο ήταν κομμάτι της κουλτούρας των πολιτικών κινημάτων αμφισβήτησης στις δεκαετίες του ’60 και του ’70 και στη συνέχεια, μετά το ’80, του καταναλωτικού κινήματος. Στόχος του, οι δικαιότερες εμπορικές συμφωνίες με τις αναπτυσσόμενες χώρες, η ενίσχυση των περιθωριοποιημένων παραγωγών, οι καλύτερες συνθήκες εργασίας, οι επενδύσεις στις τοπικές κοινωνίες και ο σεβασμός στο περιβάλλον, στη βιοποικιλότητα και στα ανθρώπινα δικαιώματα.

Γεωργία της εγγύτητας και αγορές απευθείας διάθεσης τροφής

Στη Γαλλία υπάρχουν περισσότερες από 500 ενώσεις (ΑΜΑΡ) όπου περίπου 1.000 παραγωγοί φέρνουν βιολογικά προϊόντα, μέσω εναλλακτικών δικτύων, απευθείας στη γειτονιά, με σχεδόν μηδενικό κόστος συναλλαγής, καλύπτοντας ήδη 70 χιλιάδες καταναλωτές. Το πιο γνωστό ΑΜΑΡ στο Παρίσι είναι το «Αλληλέγγυο Κολοκύθι». Τα προϊόντα του στοιχίζουν 20% λιγότερο απ’ ό,τι στις λαϊκές αγορές. Η γεωργία της εγγύτητας και τα κινήματα των τοποφάγων αναπτύσσονται ταχύτατα σ’ όλη την Ευρώπη. Η Βρετανία, ας πούμε, στο πλαίσιο του κινήματος «Πόλεις σε μετάβαση» και στην Ισπανία με πιο χαρακτηριστικό το «Xarxa de consum solidari» της Βαρκελώνης. Στόχος τους, η δίκαιη τιμή μέσω της επανατοπικοποίησης των διατροφικών συναλλαγών. Οποιος δεν έχει να πληρώσει τα προϊόντα μπορεί να παρέχει ανταλλακτική εργασία στην παραγωγή και στη διανομή.

στην Ελλάδα η πώληση από τον παραγωγό απευθείας ή και μέσω εναλλακτικών δικτύων στον καταναλωτή δεν νομιμοποιείται αν ο παραγωγός δεν έχει και άδεια εμπόρου, με ότι αυτό συνεπάγεται.