Galop.gr Virtual Community

εγώ δεν πήγα. δεν με άφησαν. μου στοίχησε τότε. τώρα που είμαι μάνα...φοβάμαι. καλές οι εκδρομές αλλά με ασφάλεια και τα μυαλά στο κεφάλι!

Πιστεύω πως σε βάθος χρόνου πρέπει να αλλάξει τόσο το περιεχόμενο, όσο και οι διαδικασίες και τα μέρη που επισκέπτονται τα παιδιά. Δηλαδή, όπως γίνονται πχ οι επισκέψεις στη Βουλή που κεντρικά το υπουργείο φροντίζει και υπάρχει κάποια συγκεκριμένη επίσκεψη με ξενάγηση στο κοινοβούλιο, θα έπρεπε να υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες επιλογές σε ιστορικά μέρη, όπου κεντρικά πάλι θα έχει κανονιστεί να περιμένουν τα σχολεία, να τα ξεναγούν και να υπάρχουν κάποιοι υπεύθυνοι από το υπουργείο που θα φροντίζουν να λείπουν και παρατράγουδα με μαγαζάτορες που παρανομούν εις βάρος των παιδιών κλπ.

 Όμως μέχρι να γίνει κάτι τέτοιο δυστυχώς λέω πως πρέπει να καταργηθούν (αυτό ψήφισα κι όλας). οι εκδρομές. Πλέον έχουν καταντήσει ένα ανέκδοτο ως δήθεν σχολικές εκδρομές, ένας βραχνάς και για πολλούς συλλόγους συναδέλφων που πιέζονται, από μαθητές, γονείς, διευθυντές και προϊσταμένους, αλλά κάποιες φορές και από δημοτικούς συμβούλους κλπ να συνοδεύσουν.. Έχω συνοδεύσει σε δύο πενθήμερες, δύο τριήμερες και μία εκδρομή στο εξωτερικό για 14 ημέρες. Την μόνη που θα επαναλάμβανα ευχαρίστως είναι αυτή το εξωτερικό, όχι γιατί πήγα σε άλλη χώρα, αλλά γιατί το πλαίσιο της εκδρομής και το περιεχόμενο, ήταν τέτοιο, που ένιωθα καλά με τον εαυτό μου, οτι έκανα κάτι χρήσιμο για τα παιδιά και ταυτόχρονα δεν φοβόμουν οτι κάτι θα πάει στραβά και θα έχω προβλήματα.

Περιμένω όσους είναι μαθητές να με βρίσουν 

Παράθεση από: iliasthes στις Ιανουαρίου 14, 2011, 18:34:12 pm

Περιμένω όσους είναι μαθητές να με βρίσουν

Προσωπικά περιμένω οι συνάδελφοί σου που πιέζουν για τις εκδρομές να συνεχίσουν να ποιούν τη γνωστή νήσσα.  Από την εμπειρία μου ως γονιός κι από τους εκπαιδευτικούς που γνωρίζω συμπεραίνω ότι εσύ, που τάσσεσαι κατά των εκδρομών, αποτελείς μέρος της μειοψηφίας.

Στα σχολεία που έχω δουλέψει συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Μπορεί να είμαστε όντως η εξαίρεση, δεν ξέρω. Αν τοποθετηθεί αρκετός κόσμος, θα μάθουμε...

Πιστεύω πως σε βάθος χρόνου πρέπει να αλλάξει τόσο το περιεχόμενο, όσο και οι διαδικασίες και τα μέρη που επισκέπτονται τα παιδιά. Δηλαδή, όπως γίνονται πχ οι επισκέψεις στη Βουλή που κεντρικά το υπουργείο φροντίζει και υπάρχει κάποια συγκεκριμένη επίσκεψη με ξενάγηση στο κοινοβούλιο, θα έπρεπε να υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες επιλογές σε ιστορικά μέρη, όπου κεντρικά πάλι θα έχει κανονιστεί να περιμένουν τα σχολεία, να τα ξεναγούν και να υπάρχουν κάποιοι υπεύθυνοι από το υπουργείο που θα φροντίζουν να λείπουν και παρατράγουδα με μαγαζάτορες που παρανομούν εις βάρος των παιδιών κλπ.

Νομίζω ότι αυτό που μπορεί να δώσει άλλο χαρακτήρα στις εκπαιδευτικές εκδρομές είναι ο θεματικός τους χαρακτήρας, χωρίς να περιορίζεται μόνο σε ιστορικά μέρη. Π.χ θα μπορούσε να γίνει σε έναν υδροβιότοπο με αντικειμένο μελέτης τα πτηνά. Να χωρίζονται οι μαθητές σε ομάδες εργασίας (πχ φωτογράφησης και εύρεσης πληροφοριών για τα είδη που παρατηρούν, συγγραφής οδηγιών για μελλοντικούς επισκέπτες, χαρτογράφησης της περιοχής κοκ) και να πρέπει στο τέλος να ετοιμάσουν και να παρουσιάσουν μια εργασία πάνω στο θεματικό αντικείμενο της εκδρομής.

Περιμένω όσους είναι μαθητές να με βρίσουν 

εγώ είμαι αισιόδοξη, κανένας μαθητής δεν θα με βρίσει

ακριβώς αυτό είχα στο μυαλό μου, μια γενίκευση και επέκταση των προγραμμάτων αυτών με τη συμμετοχή όλων των μαθητών. Και φυσικά σε ένα άλλο κόστος ώστε να μην είναι απαγορευτικές για κανέναν.
Η ανηψιά μου (μένει σε μια κωμόπολη της Γαλλίας) πήγε εκδρομή πέρσι με την τάξη της (τρίτη δημοτικού) για 5 ημέρες σε κοντινό βουνό. Ο στόχος ήταν να κατασκευάσουν ένα φυτολόγιο καταγράφοντας παράλληλα σε ένα "ημερολόγιο" τις αναζητήσεις και τις ανακαλύψεις τους αλλά και ό,τι άλλο θεωρούσαν σημαντικό. Το κόστος της εκδρομής -διαμονή σε σπιτάκια τύπου δασικό χωριό, σίτιση και μεταφορά- ήταν 80 ευρώ το παιδί.

Κοίτα όταν προσπαθείς να εφαρμόσεις κάτι, πρέπει να βλέπεις το πλαίσιο μέσα στο οποίος πας να το εφαρμόσεις. Τα προγράμματα υπάρχουν κι εδώ. Πιστεύω πως δεν πρέπει να γίνουν υποχρεωτικά, γιατί τότε θα γεμίσουμε μαθητές που δεν ενδιαφέρονται για το πρόγραμμα, αλλά για την εκδρομή. Ήδη συμβαίνει αυτό, γι' αυτό πάντα στην αρχή της χρονιάς όταν γυρνάμε τις τάξεις για το θέατρο με τους συναδέλφους που το οργανώνουμε λέμε το εξής: "Δεν πρόκειται να οργανώσουμε εκδρομή στο πρόγραμμα και όλες οι πρόβες γίνονται Σάββατο, κανείς δεν θα χάσει ούτε μία ώρα μάθημα". Οι συμμετοχές είναι μειωμένες σε σχέση με άλλα προγράμματα, αλλά το απολαμβάνουμε πάρα πολύ, γιατί όλοι οι μαθητές έρχονται, γιατί θέλουν να συμμετάσχουν πραγματικά στο πρόγραμμα. Αν μπορέσουμε οργανώνουμε και μια εκδρομή τελικά. Αν τα προγράμματα γίνουν υποχρεωτικά και ενταχθούν στο κανονικό ωράριο των εκπαιδευτικών, τότε θα γεμίσουμε προγράμματα εξ' ανάγκης, από ανθρώπους που δεν το κάνουν γιατί πραγματικά θέλουν.

Κοίταξε υπάρχουν συνάδελφοι που είναι "εκδρομάκηδες", αλλά είναι η μειοψηφία. Γενικά προσπαθώ σε όλα τα θέματα να αποφεύγω να μιλώ για εξαιρέσεις, αλλά για το γενικό κανόνα. Υπάρχουν αρκετοί, που δεν θέλουν να στενοχωρήσουν τα παιδιά και γι' αυτό συμμετέχουν.

 Ένας από αυτούς ήμουν κι εγώ, αλλά άλλαξα στάση. Ένα ακόμα αρνητικό ήταν οτι ένα διάστημα το υπουργείο μας είχε πετάξει το μπαλάκι για κάποια ζητήματα, όπως ο τεχνικός έλεγχος των οχημάτων, λες και μπορώ να ξέρω εγώ από ποιους ελέγχους και ποια χαρτιά πρέπει να έχει ένα λεωφορείο ή να μετρήσω αν τα λάστιχα του είναι εντάξει. Πλέον αυτό έχει καταργηθεί και απλά ενημερώνουμε το πλησιέστερο τμήμα της τροχαίας, το οποίο πρέπει να στείλει αστυνομικούς να κάνουν τους προβλεπόμενους ελέγχους.  Θα πρέπει κάτι παρόμοιο να γίνει και με τα ξενοδοχεία. Δηλαδή όποιοι θέλουν να αναλαμβάνουν σχολικές εκδρομές να περνάνε από κάποιο έλεγχο και να παίρνουν πιστοποιητικό καταλληλότητας. Δεν μπορώ να γνωρίζω εκ των προτέρων αν το κάθε ξενοδοχείο έχει τα κατάλληλα συστήματα πυρασφάλειας κλπ και ακόμα και αν το διαπιστώσω όταν βρίσκομαι εκεί, τι θα κάνω; Θα πάρω τα παιδιά και θα κοιμηθούμε στο δρόμο;

Πάντως φέτος οι εκδρομές θα είναι περιορισμένες λόγω κρίσης και υπάρχουν πολλοί γονείς που παρακαλάνε να μην υπάρξουν συνοδοί στα σχολεία των παιδιών τους, γιατί δυσκολεύονται πάρα πολύ.